Co z długiem alimentacyjnym po osiągnięciu przez dziecko pełnoletności?

Pani jako matka jest ustawowym przedstawicielem dziecka do uzyskania przez nie pełnoletności. W tym czasie reprezentuje je Pani i podejmuje decyzje za nie (nie wszystkie oczywiści – są takie, co do których dziecko decyduje samodzielnie). W postępowaniu egzekucyjnym ojciec jest dłużnikiem, a dziecko wierzycielem z tytułu alimentów. Niepełnoletnie dziecko działa poprzez Panią jako swego ustawowego przedstawiciela i pełnomocnika. Alimenty uzyskane przez komornika lub z funduszu alimentacyjnego były cały czas dziecka. Ono było ich właścicielem, a Pani jako matka miała prawo nimi zarządzać i rozporządzać według własnego uznania.

Gdy dziecko skończy 18 lat, Pani utraci ten status. Dziecko staje się dorosłe i samodzielnie decyduje o tym, co robi. Pieniądze nadal są dziecka, tyle tylko, że Pani traci prawo do zarządzania nimi oraz rozporządzania według własnej woli. Chcąc nimi dysponować, powinna Pani uzyskać zgodę dziecka na określone działania z pieniędzmi lub uzyskać pisemne pełnomocnictwo na odbieranie ich od komornika oraz rozporządzania nimi według własnego uznania.

Fakt, że Pani wychowywała dziecko, łożyła na nie – nie ma znaczenia dla tego, kto działa jako wierzyciel lub w jego imieniu. Dziecko jako pełnoletni wierzyciel samodzielnie decyduje o alimentach, ich egzekucji, umorzeniu, darowaniu ich osobie zobowiązanej (w tym przypadku ojcu).

Pani jako matka dziecka może:

1. uzyskać od dziecka pisemne pełnomocnictwo i dalej je reprezentować w egzekucji,

2. przy odmowie udzielenia pełnomocnictwa – dziecko będzie samodzielnie decydować o losie alimentów; Pani może jedynie próbować skłonić dziecko do prowadzenia dalszej egzekucji.