Odpowiedzialność karna i cywilna zdradzonej żony za groźby i nękanie kochanki

Znieważanie, pomówienia i groźby – jak prawo karne chroni przed zemstą emocjonalną

Niezależnie od tego, co czuje żona mężczyzny, który miał z Panią romans, nie ma prawa Pani obrażać ani zastraszać. Jest to karalne. Zgodnie bowiem z art. 216 Kodeksu karnego (K.k.):

§ 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

§ 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
§ 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Zgodnie zaś z art. 212 K.k.:

§ 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

§ 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Groźba karalne to także przestępstwo. Wszak art. 190 K.k. wskazuje wprost, iż:

§ 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub na szkodę osoby dla niej najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w osobie, do której została skierowana lub której dotyczy, uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Art. 190a Kodeksu karnego w § 1 stanowi z kolei, iż:

§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby dla niej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Art. 191 K.k. penalizuje zaś tzw. szantaż:

§ 1. Kto, stosując przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną, zmusza ją lub inną osobę do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Jak Pani widzi, owa kobieta naraża się na popełnienie jednego albo i nawet kilku z ww. przestępstw, w tym z wysoką dozą prawdopodobieństwa z art. 190a i 191 K.k.

Ma Pani prawo skierować na Policję zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez nią przestępstw, załączając dowody w postaci choćby wiadomości od niej, czy zeznań świadków.

Ochrona dóbr osobistych – co może zaoferować prawo cywilne?

Proszę mieć na względzie, że zachowania tej kobiety mogą naruszać prawo cywilnego, czyli Pani dobra osobiste. Wszak art. 23 Kodeksu cywilnego (K.c.) stanowi, że: Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Tutaj jednak, aby żądać np. oficjalnych przeprosin i zadośćuczynienia za krzywdę moralną, trzeba by wystosować pozew przed sąd cywilny, opłacając go (600 zł opłata stała i dodatkowa kwota w razie dochodzenia zadośćuczynienia, ale to nie jest proste, bo trzeba wykazać krzywdę, np. orzeczeniem psychiatry o wpływie zachowania pozwanej na Pani zdrowie psychiczne).

Zawiadomienie na Policję z przytoczonych wcześniej przepisów jest zaś bezpłatne.

Jak reagować: spokojna asertywność zamiast odwetu

Niemniej jednak warto tej pani uświadomić, że jeśli nie przestanie i nie przeprosi, skieruje Pani sprawę do zbadania do organów ścigania (kulturalnie, bo straszenie Policją jest karalne), jak i przed sąd cywilny o naruszenie Pani dóbr osobistych w postaci godności, prywatności, spokojnego życia.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
2. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93