Wynajem mieszkania osobie niepełnoletniej

Osoba o ograniczonej zdolności do czynność prawnych

W polskim prawie cywilnym pełną zdolność do czynności prawnych, a zatem do zawierania umów, mają osoby pełnoletnie, to jest takie, które ukończyły 18 lat. Kodeks cywilny zna pojęcie osoby o ograniczonej zdolności do czynności prawnych, są to osoby, które ukończyły lat 13. Zgodnie z art. 20 Kodeksu cywilnego osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela ustawowego zawierać umowy należące do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego. Umowa najmu to nie jest z całą pewnością umowa w drobnych bieżących sprawach życia codziennego. Mamy tu do czynienia z bardzo poważnym zobowiązaniem rodzącym dużą odpowiedzialność. Ponadto, de facto, to rodzic będzie pokrywał koszty najmu.

Najemca mieszkania dla młodej dziewczyny

W opisanej przez Pana sytuacji należy uznać, że najemcą będzie matka dziecka i to z nią będzie Pan zawierał umowę. Ona poniesie odpowiedzialność za czynsz, łatwo będzie ją pozwać o zaległości. Także ona, jako osoba pełnoletnia i najemca, będzie odpowiadała za zniszczenia w mieszkaniu, ponieważ jako rodzic sprawuje nadzór i ponosi odpowiedzialność, za czyny dziecka.

Strona umowy i cel umowy najmu mieszkania

Stąd moja propozycja, by stroną umowy była matka, a w treści umowy, w punkcie, gdzie opisane jest, co Pan wynajmuje, powinno zostać wskazane, że najem jest w celu zamieszkiwania w lokalu małoletniego dziecka najemcy, za które najemca ponosi pełna odpowiedzialność. Warto też dopisać w którymś z punktów, że ma Pan wiedzę, że dziecko będzie zamieszkiwało samo, i wyraża Pan na to zgodę. Powinno się tak też znaleźć zobowiązanie matki do pokrywania wszelkich szkód wynikających z niewłaściwego użytkowania lokalu przez dziecko.

W takiej sytuacji umowa będzie standardowa umową najmu z dorosłą osobą, ale jej celem będzie zapewnienie przez matkę lokalu mieszkalnego dla dziecka. Cała reszta zasad dotyczących najmu będzie bez zmian.