Niestawienie się na sprawę o zniesienie współwłasności

Podstawę prawną opinii stanowią przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (K.p.c.).

Pierwszej kolejności istotne jest to, czy w sprawie o zniesienie współwłasności, w której jest Pani uczestnikiem postępowania, wyrażała Pani swoje stanowisko, wnosząc choćby odpowiedź na wniosek o zniesienie współwłasności. Innymi słowy, czy sąd zna Pani stanowisko w sprawie i może np. zasądzić na Pani rzecz spłatę tytułem przysługującego Pani udziału we współwłasności.

Co do zasady bowiem, stawiennictwo nie jest konieczne w tego rodzaju sprawach. Zachodzi zatem pytanie, co takiego znajduje się w aktach, że sąd zdecydował się wezwać Panią na rozprawę i określić stawiennictwo obowiązkowe. Jeżeli nie udzieliła Pani odpowiedzi na wniosek o zniesienie współwłasności i sąd nie ma wiedzy, jakie są Pani żądania, wówczas niestawiennictwo na rozprawie może prowadzić do tego, że uzna, że zgadza się Pani w całości z treścią wniosku i z tego powodu nie zasądzi na Pani rzecz nic. Powyższe wynika z treści art. 230 K.p.c. z zw. z art. 13 § 2 K.p.c. – gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

Teraz na Pani miejscu dążyłbym jednak do wykazania swojego stanowiska, bez względu na to, jakie by ono nie było – czy zgadza się Pani z podziałem zaproponowanym przez wnioskodawcę, czy też nie.

W skrajnej sytuacji nieusprawiedliwione niestawiennictwo, kiedy sąd uzależnia rozpoznanie sprawy od Pani przesłuchania może prowadzić do nałożenia grzywny. Dobrze jest zatem wypowiedzieć się w sprawie w odpowiedzi na wniosek o zniesienie współwłasności, względnie w piśmie przygotowawczym, wnosząc jednocześnie, by sprawa została rozpoznana pod Pani nieobecność. Sąd będzie wówczas znał Pani stanowisko, jak też będzie miał „zielone światło” do rozpoznania sprawy pod Pani nieobecność.