Miejsce parkingowe dla niepełnosprawnych

Wydzielenie miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych na terenie wspólnoty mieszkaniowej

Rzeczywiście istnieje podstawa prawna, na której może się Pani oprzeć. Jest to rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. 2002 Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a konkretnie § 18, zgodnie z którym:

„1. Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

2. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne”.

Jeśli więc niepełnosprawnych mieszkańców posiadających samochody jest dużo więcej niż miejsc parkingowych dla nich specjalnie przeznaczonych, to można próbować najpierw wystąpić z wnioskiem o podjęcie stosownej uchwały, a w razie niepowodzenia – na drodze sądowej dochodzić od wspólnoty wydzielenia miejsca parkingowego dla osób, które przebywają okresowo na terenie wspólnoty np. w odwiedzinach u swoich również niepełnosprawnych znajomych. Przepis stanowi jasno, że miejsca parkingowe powinny być tworzone w liczbie dostosowanej do potrzeb społecznych. Potrzebę zaparkowania mają również osoby odwiedzające. Ponieważ jednak przepis nie jest sformułowany w sposób dający matematyczne rozwiązanie, ile miejsc postojowych powinno się znajdować na terenie parkingu i jakiego powinny być one rodzaju, wobec tego należy przyjąć, że w razie sporu sąd może nie przychylić się do Pani pozwu. Rzeczywiście nie ma możliwości przymuszenia nikogo do tego, aby te dodatkowe miejsca wyznaczono, póki nie będzie konkretnego przepisu nakazującego wyznaczenie określonej liczby miejsc dla niepełnosprawnych.

Inaczej wygląda sytuacja, gdy właścicielem parkingu jest wspólnota, inaczej – gdy spółdzielnia, jeszcze inaczej – gdy urząd miasta.

Parking dla niepełnosprawnych na terenie spółdzielni mieszkaniowej

Gdy właścicielem jest spółdzielnia, to zwykle można próbować wzruszyć uchwałę ustanawiającą dotychczasowe miejsca parkingowe. Oparciem w przepisach dla takiego powództwa byłby art. 42 ustawy o spółdzielniach (ustawa z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze, Dz. U. z 1982 r. Nr 30, poz. 210 z późn. zm.) dający ogólną podstawę do zaskarżania uchwał przez członków spółdzielni. Trzeba będzie w takim przypadku dowieść, że doszło do naruszenia dobrych obyczajów przez spółdzielnię, a wystąpienie z pozwem tak późno (co do zasady termin na zaskarżenie uchwały wynosi 6 tygodni) wynika z tego, iż uchwała nie była sprzeczna z dobrymi obyczajami w dniu jej podjęcia, jednakże stała się sprzeczna z prawem i dobrymi obyczajami w wyniku zmiany liczby niepełnosprawnych członków spółdzielni.

Podanie do urzędu miasta z prośbą o wyznaczenie miejsca parkingowego dla osoby niepełnosprawnej

Natomiast jeśli właścicielem jest miasto, to należy złożyć podanie z prośbą o wyznaczenie miejsca parkingowego dla osoby niepełnosprawnej w formie pisemnej w dwóch egzemplarzach. Oryginał zostaje w urzędzie, a kopię zachowujemy jako dowód złożenia. Powinny się na niej znaleźć pieczątka urzędu i data złożenia. Podanie powinno zawierać podstawowe dane wnioskodawcy, który je składa, podstawowe dane instytucji, do której jest skierowane, treść – czego dotyczy podanie, oraz podpis osoby składającej.

Następnie przedstawiciel urzędu (osoba upoważniona przez właściciela terenu, najczęściej inżynier ruchu) osobiście sprawdza, czy istnieje możliwość utworzenia miejsca parkingowego (tzw. koperty) we wskazanym miejscu. Nie jest konieczna Pani obecność. Jeśli prośba zostanie rozpatrzona pozytywnie, to wszelkie czynności związane z wyznaczeniem koperty (namalowanie znaków, ustawienie znaku informacyjnego) wykonuje urząd. Pani nie pokrywa żadnych kosztów z tym związanych. Na tak wyznaczonym miejscu mogą parkować wszelkie osoby do tego uprawnione (posiadacze kart parkingowych), nie będzie ono zarezerwowane wyłącznie dla osoby wnioskującej o utworzenie. Dlatego, jeśli osób niepełnosprawnych jest więcej, warto byłoby złożyć podanie o wydzielenie większej liczby miejsc podpisane przez kilka osób. Procedura zatwierdzenia miejsca trwa około miesiąca.

Jakie wymiary powinno mieć miejsce parkingowe dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne?

Warto też dodać, że zgodnie z przywołanym rozporządzeniem:

„§ 21. 1. Stanowiska postojowe dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 m i długość 5 m, przy czym dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne szerokość stanowiska powinna wynosić co najmniej 3,6 m i długość 5 m, a w przypadku usytuowania wzdłuż jezdni – długość co najmniej 6 m i szerokość co najmniej 3,6 m, z możliwością jej ograniczenia do 2,3 m w przypadku zapewnienia możliwości korzystania z przylegającego dojścia lub ciągu pieszo-jezdnego”.

Miejsce parkingowe powinno ponadto spełniać następujące warunki:

• dogodna lokalizacja,
• dobre oznakowanie,
• w przypadku budynków użyteczności publicznej zatoczki dla niepełnosprawnych powinny znajdować się w pobliżu głównych wejść do budynku,
• parkomaty, automaty biletowe i inne urządzenia do obsługi parkingu powinny znajdować się w miejscu dobrze oznakowanym i łatwo dostępnym,
• nawierzchnia zatoczki oraz chodnika powinny być gładkie, antypoślizgowe bez wysokich krawężników i zjazdów (maksymalnie do 2 cm różnicy poziomów),
• urządzenia kontrolne i obsługa barierek dostępu powinny umożliwiać obsługę bez konieczności wysiadania z samochodu.

Z pismem może się Pani również zwrócić do Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych (Stanowisko do Spraw Skarg, Interwencji i Wniosków, ul. Nowogrodzka 1/3/5, 00-513 Warszawa).

Źródła:

1. Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych - Dz.U. 2001 nr 4 poz. 27