Czy dodatek wyrównawczy wchodzi do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego?

Ustalenie wysokości odprawy emerytalnej

W celu ustalenia wysokości odprawy emerytalnej stosuje się zasady obowiązujące przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Tak stanowi § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw (…) (Dz. U. z 1996 r. Nr 62, poz. 289 ze zm.). Ustalając miesięczne wynagrodzenie pracownika, należy przyjąć różne składniki wynagrodzenia.

Stałe miesięczne składniki wynagrodzenia uwzględnia się w wysokości należnej w miesiącu nabycia prawa do odprawy emerytalnej. Składniki zmienne przysługujące za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 3 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do odprawy, przyjmuje się w średniej wysokości z tego okresu. Natomiast składniki przysługujące za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do odprawy, uwzględnia się w średniej wysokości z tego okresu. Takie zasady wynikają z § 15–17 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego (…) (Dz. U. z 1997 r. Nr 2, poz. 14 ze zm.).

Odprawa jest równa miesięcznemu wynagrodzeniu pracownika ustalonemu w podany sposób, zatem nie dokonuje się dalszych obliczeń, jak ma to miejsce przy ekwiwalencie za urlop.

Ustalenie miesięcznego wynagrodzenia

Ustalenie miesięcznego wynagrodzenia następuje poprzez uwzględnienie:

• wynagrodzenia wypłacanego w stałej miesięcznej stawce – pracodawca bierze pod uwagę wysokość z miesiąca nabycia prawa do odprawy rentowej,
• wynagrodzenia za okresy 1-miesięczne wynikające ze zmiennych składników – pracodawca bierze pod uwagę średnią wysokość z 3 ostatnich miesięcy,
• wynagrodzenia za okresy dłuższe niż 1 miesiąc – pracodawca bierze pod uwagę średnią wysokość z ostatnich 12 miesięcy
  
  oraz wyliczenie sumy powyższych kwot.

Ustalenie podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi

Podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy albo z faktycznego okresu zatrudnienia za pełne kalendarzowe miesiące, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu.

Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe lub wypadkowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne.

Oprócz składników przysługujących za okresy miesięczne w podstawie wymiaru zasiłku uwzględnia się składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc. Kwartalne składniki wynagrodzenia uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku w wysokości 1/12 kwot wypłaconych pracownikowi za cztery kwartały kalendarzowe poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok kalendarzowy poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

W podstawie wymiaru zasiłku przysługującego w czasie trwania ubezpieczenia nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo (wypłacanych) za okres pobierania zasiłku. Składniki te uwzględnia się jednak w podstawie wymiaru zasiłku przysługującego za okres po ustaniu zatrudnienia.

Dodatek wyrównawczy po jego przyznaniu staje się obligatoryjnym składnikiem wynagrodzenia, ale nie zalicza się do składników stałych (tak samo jak dodatek za prace w godzinach nadliczbowych, czy dodatek stażowy). Dlatego wliczać go należy jako średnią za ostatnie 3 miesiące (w przypadku wynagrodzenia urlopowego czy odprawy) oraz dodatek wypłacony w ostatnich 12 miesiącach (przy zasiłku chorobowym).