Złe relacje miedzy teściową i synową a realizacja kontaktów dzieci z babcią

Władza rodzicielska obojga rodziców

Podstawa prawna: przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (K.r.o.).

Relacje żony z Pańską mamą są nie najlepsze i wolałby Pan zabieranie dzieci do swojej mamy bez obecności żony, ale już na wstępie muszę wskazać, że przepisy prawa takiej kwestii nie regulują bezpośrednio. Pośrednio jednak można wskazywać na przepis art. 97 K.r.o., zgodnie z którym – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Jednakże o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy. W mojej ocenie realizacja kontaktów dzieci z babcią nie jest sprawę istotną, a zatem nie jest wymagana zgoda żony na realizowanie tego kontaktu pod jej nieobecność. Nie może jej Pan jednak zabronić jechać z Panem. Tym samym przepisy prawa nie przychodzą Panu z pomocą.

Konflikt lojalnościowy – kontakty wnucząt z babcią

W mojej ocenie powinien Pan jednak udać się z żoną do psychologa dziecięcego celem ustalania, czy zachowanie żony zagraża dobru dzieci. Chodzi głównie o tzw. konflikt lojalnościowy. Nawet jeżeli żona z Pańską matką się nie lubią, nic nie stoi na przeszkodzie, aby Państwa dzieci utrzymywały kontakty z babcią. Dopóki babcia nie robi im krzywdy, ocena Pańskiej żony nie może być traktowana jako jedynie słuszna i prawidłowa, dopóty nie można mówić, że Pańska mama chce dla swoich wnuków źle. Na Pańskim miejscu zaproponowałbym żonie terapię z psychologiem dziecięcym w celu wykazania tzw. konfliktu lojalnościowego, do którego Pańska żona być może pośrednio dąży.

Próba uświadomienia żonie tego, że głównie czyni krzywdę dzieciom, jest kwestią najważniejszą. Przepisy prawa niestety Panu nie pomogą.