Żądanie wydania rzeczy kilka lat po eksmisji

Przywrócenie posiadania po eksmisji osoby

Przyznam, że działania ojca są niezrozumiałe. Jedyną możliwość wzruszenia stanu faktycznego stanowi przywrócenie posiadania. Podstawę odpowiedzi będą stanowiły cytaty z wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 26.09.2013 r., sygn. akt IX Ca 450/13.

Zgodnie z art. 344 Kodeksu cywilnego posiadacz może w każdym wypadku samowolnego naruszenia posiadania skorzystać z ochrony sądowej. Ochrona posiadania ma charakter obiektywny i przysługuje posiadaczowi niezależnie od tego, czy działanie osoby, która naruszyła posiadanie, było zawinione.

Naruszenie posiadania przez osobę po eksmisji

Naruszeniem posiadania jest takie zachowanie określonej osoby, którego skutkiem jest wkroczenie w sferę władztwa posiadacza. Podkreśla się, że o naruszeniu posiadania można mówić jedynie wtedy, gdy jest ono wyrazem działań człowieka i obejmuje takie akty, które już nastąpiły. Sądowa ochrona przysługuje posiadaczowi, gdy naruszenie jego posiadania było samowolne. Przez samowolne naruszenie posiadania rozumie się wkroczenie w sferę cudzego posiadania przez osobę, która nie jest do tego uprawniona, a więc czyni to bezprawnie. Samowolę można rozumieć także, jako niedozwolone wyręczanie władzy powołanej do załatwienia sporów [por. m.in. J. Ignatowicz (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 788 i n.; E. Gniewek, Komentarz, 2001, s. 806 i n.; S. Rudnicki, Komentarz, 2007, s. 549 i n.]. Zatem wkroczenie w sferę cudzego posiadania nie jest samowolne, jeżeli wkraczający działa zgodnie ze swym uprawnieniem i czyni to w sposób przewidziany przez odpowiednie przepisy. Jako okoliczność wyłączającą samowolę należy uznać współudział organu państwa działającego w ramach swoich uprawnień, we wkroczeniu w sferę cudzego posiadania.

W tej sytuacji nie stanowi samowolnego naruszenia posiadania odebranie przedmiotu posiadania za pośrednictwem organu prowadzącego egzekucję.

Powyższe należy uzupełnić uwagą o kognicji sądu w sprawach  o naruszenie posiadania, która zgodnie z art. 478 Kodeksu postępowania cywilnego sprowadza się do badania jedynie ostatniego stanu posiadania i faktu jego naruszenia.

W tych warunkach należy uznać, że sąd nie zajmuje się kwestią zgodności posiadania z prawem. Dopuszczalny jest jednak zarzut z prawa w pewnym zakresie. Pozwany, bowiem może podnieść zarzut, że stan posiadania powstały wskutek naruszenia jest zgodny z prawem. Zarzut ten będzie skuteczny jedynie wówczas, gdy zgodność ta została stwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego (art. 344 § 1 Kodeksu cywilnego). Dopuszczenie w procesie powyższego zarzutu jest znacznym ograniczeniem sądowej ochrony posiadania oraz uzupełnia uwagi dotyczące okoliczności wyłączających samowolę naruszenia posiadania.

Wydanie rzeczy ojcu kilka lat po eksmisji

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy uznać, że ojciec nie ma możliwości dochodzenia roszczenia o przywrócenie posiadania, gdyż stan faktyczny odpowiada treści prawomocnego wyroku. Także nie może żądać wydania ruchomości bez przeprowadzania sprawy o podział majątku. Trudno w ogóle mówić o rzeczach ojca – tutaj raczej mamy do czynienia z majątkiem wspólnym rodziców. Jak są jakieś rzeczy osobiste, możecie Państwo oddać, co do innych ojciec musiałby udowodnić swoje prawa.