List gończy za pobicie a przedawnienie

Terminy przedawnienia karalności

Terminy przedawnienia karalności biegną od chwili popełnienia czynu zabronionego (zob. art 6 § 1 Kodeksu karnego – w skrócie K.k.), z wyjątkiem przestępstw znamiennych skutkiem, wobec których obowiązuje zasada rozpoczynania biegu przedawnienia od czasu, gdy skutek nastąpił (art. 101 § 3 K.k.). Regulacja art. 101 § 3 K.k. dotyczy wyłącznie przestępstw skutkowych dokonanych (tak K. Buchała, A. Zoll, Kodeks karny…, s. 591). Ma ona na celu niedopuszczenie do przedawnienia karalności przestępstw, których skutek następuje po upływie znacznego czasu od działania lub zaniechania będącego jego przyczyną. O długości terminów przedawnienia karalności decyduje ustawowe zagrożenie określone w części szczególnej Kodeksu karnego, a nie kara, jaka może być sprawcy faktycznie wymierzona, np. z powodu wystąpienia okoliczności uzasadniającej nadzwyczajne obostrzenie kary. Upływ terminu przedawnienia powoduje ustanie karalności. Nie uchyla jednak przestępności czynu.

Zgodnie z art. 158 § 1 K.k. „kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”.

Kiedy przedawnia się karalność przestępstwa udziału w bójce i pobicia?

Karalność przestępstwa ustaje tym samym zgodnie z art. 101 § 1 pkt 4 K.k. po 5 latach od dopuszczenia się czynu. Jeżeli w ustawowo określonych okresach przedawnienia nastąpi wszczęcie postępowania przeciwko osobie, karalność zbrodni oraz występków zagrożonych karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lata następuje po upływie 5 lat od zakończenia tych okresów. Wszczęcie postępowania przeciwko osobie następuje z chwilą przedstawienia jej zarzutu.

Jeżeli w okresie 5 lat od chwili popełnienia przestępstwa przedstawione zostały podejrzanemu zarzuty, wówczas okres ten ulega wydłużeniu o kolejne 5 lat stosownie do przepisu art. 102 K.k. Przedstawienie zarzutu nastąpiło także w Pańskim przypadku, bowiem przepisy nie wymagają ogłoszenia osobie podejrzanej osobiście zarzutów w przypadku niemożliwości jej złapania.