Pełnoletnie dziecko a umowa najmu okazjonalnego

Umowa najmu z najemcami

Przepisy nie przewidują uzyskiwania od każdej osoby zamieszkującej z najemcą obowiązku poddania się egzekucji, ale jest to znaczne ułatwienie.

Umowa najmu okazjonalnego powinna zachować formę pisemną pod rygorem nieważności. Ponadto powinna ona zostać uzupełniona o dodatkowe załączniki przewidziane w powołanej ustawie. Jak wynika z art. 19a ust. 2 „do umowy najmu okazjonalnego lokalu załącza się w szczególności:

1. oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca poddał się egzekucji i zobowiązał się do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego w terminie wskazanym w żądaniu, o którym mowa w art. 19d ust. 2 (przy wygaśnięciu lub rozwiązaniu umowy, jeżeli najemca dobrowolnie nie opróżnił lokalu);
2. wskazanie przez najemcę innego lokalu, w którym będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu;
3. oświadczenie właściciela lokalu lub osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu, o którym mowa w pkt 2 lub ust. 3 o wyrażeniu zgody na zamieszkanie najemcy i osób z nim zamieszkujących w lokalu wskazanym w oświadczeniu; na żądanie wynajmującego załącza się oświadczenie z podpisem notarialnie poświadczonym”.

Koniecznym elementem jest jedynie dołączenie oświadczenia najemcy w formie aktu notarialnego o poddaniu się dobrowolnie egzekucji i zobowiązaniu do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu okazjonalnego lokalu, w terminie wskazanym w żądaniu, o którym mowa w art. 19d ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, a także wskazanie przez najemcę innego lokalu, w którym będzie mógł zamieszkać w przypadku wykonania egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu. Do tak sformułowanej umowy dołącza się również oświadczenie właściciela lokalu lub osoby posiadającej tytuł prawny do lokalu o wyrażeniu zgody na zamieszkanie najemcy oraz zamieszkujących z nim osób we wskazanym w oświadczeniu lokalu.

Egzekucja przez opróżnienie mieszkania

Egzekucja poprzez opróżnienie pomieszczenia odbywa się etapami. Zasady jej prowadzenia oraz określenie zakresu czynności komornika zostały sprecyzowane w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach o opróżnienie lokalu lub pomieszczenia albo o wydanie nieruchomości. Zgodnie z § 1 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia, przed przystąpieniem do wykonania tytułu wykonawczego nakazującego opróżnienie lokalu komornik ma obowiązek wezwać dłużnika do dobrowolnego opuszczenia lokalu w wyznaczonym stosownie do okoliczności terminie pod rygorem przeprowadzenia egzekucji. Określając termin do dobrowolnego opuszczenia lokalu mieszkalnego, powinien mieć na uwadze sytuację rodzinną dłużnika, wiek oraz stan zdrowia zamieszkujących w lokalu osób, a także ogólną sytuację majątkową dłużnika, wielkość zajmowanego lokalu oraz przyczynę eksmisji.

Dopiero bezskuteczny upływ wyznaczonego okresu uprawnia do przymusowego wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym. W kolejnym stadium egzekucji komornik dokonuje czynności niezbędnych do wprowadzenia wierzyciela w posiadanie, jak usunięcie dłużnika z nieruchomości. Warto zaznaczyć, że na równi z fizycznym wydaniem rzeczy (łac. traditio corporalis) traktowane jest wydanie dokumentów, jak również środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą (łac. traditio longa manu).

Oświadczenie pełnoletniego dziecka

Najlepiej byłoby, aby dorosły członek rodziny albo był współnajemcą i podpisał oświadczenie o poddaniu się egzekucji, albo przynajmniej podpisał u notariusza to oświadczenie. Dorosły członek rodziny najemcy powinien widnieć  w oświadczeniu właściciela lokalu i podpisać oświadczenie o poddaniu się egzekucji bez znaczenia, czy będzie współnajemcą, czy nie.