Przerwanie urlopu wychowawczego przez pracownicę

Jak wskazuje art. 186³ Kodeksu pracy, „pracownik może zrezygnować z urlopu wychowawczego:

1. w każdym czasie – za zgodą pracodawcy,
2. po uprzednim zawiadomieniu pracodawcy – najpóźniej na 30 dni przed terminem zamierzonego podjęcia pracy”.

Jeżeli więc pracownica zawiadomiła pracodawcę o rezygnacji z urlopu wychowawczego, pracodawca ma obowiązek dopuścić pracownicę do pracy w terminie wskazanym w zawiadomieniu.

Według art. 229 § 2 Kodeksu pracy „pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku”.

Jak w powyższego przepisu wynika, pracodawca ma obowiązek skierowania pracownika na kontrolne badania lekarskie tylko w wypadku niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającej dłużej niż 30 dni.

Urlop wychowawczy nie jest związany z niezdolnością do pracy spowodowaną chorobą, dlatego też przerwa w pracy spowodowana urlopem wychowawczym nie powoduje obowiązku wykonania badań okresowych.

Konieczność wykonania badań zaistnieje wówczas, jeżeli bezpośrednio przed urlopem wychowawczym pracownica była niezdolna do pracy z powodu choroby dłużej niż 30 dni, a także jeżeli w czasie trwania urlopu wychowawczego poprzednie badania okresowe utraciły ważność (okres, na jaki zostały wydane, upłynął w czasie trwania urlopu).

Reasumując – pracodawca nie ma obowiązku skierowania pracownika na badania okresowe po powrocie z urlopu wychowawczego. Pracownica może w pierwszym dniu powrotu do pracy przynieść zwolnienie lekarskie. Nie musi wykonywać badań kontrolnych.