Odmowa meldunku w budynku w którym prowadzi się działalność gospodarczą

Obowiązek meldunkowy, pobyt stały i czasowy

Zagadnienie zameldowania regulowane jest przez ustawę o ewidencji ludności. Zgodnie z art. 24 ustawy – obywatel polski przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie. Obowiązek meldunkowy polega na zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego. Jak wskazuje art. 25 ustawy – pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Natomiast pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem. W myśl art. 26 ustawy – adres określa się przez podanie:

1. w gminach, które uzyskały status miasta – nazwy miasta (dzielnicy), ulicy, numeru domu i lokalu – jeżeli jest wydzielony, nazwy województwa oraz kodu pocztowego;
2. w pozostałych gminach – nazwy miejscowości, ulicy, jeżeli w miejscowości występuje podział na ulice, numeru domu i lokalu – jeżeli jest wydzielony, nazwy gminy, nazwy województwa oraz kodu pocztowego.Masz problem prawny? Kliknij tutaj i zapytaj prawnika ›
   

Potwierdzenie pobytu przez podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu

Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy – obywatel polski dokonujący zameldowania na pobyt stały lub czasowy na piśmie utrwalonym w postaci papierowej przedstawia potwierdzenie pobytu w lokalu, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu na formularzu zgłoszenia pobytu stałego lub formularzu zgłoszenia pobytu czasowego, oraz – do wglądu – dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu tego właściciela lub podmiotu.

W świetle art. 28 ust. 2b ustawy – dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być w szczególności umowa cywilnoprawna, odpis z księgi wieczystej albo wyciąg z działów I i II księgi wieczystej, decyzja administracyjna lub orzeczenie sądu. Zgodnie z art. 30 ustawy w formularzu zgłoszenia pobytu stałego zamieszcza się:

1) nazwisko i imię (imiona);

2) numer PESEL, o ile został nadany;

3) datę i miejsce urodzenia, o ile numer PESEL nie został nadany;

4) kraj urodzenia;

5) (uchylony);

6) kraj poprzedniego miejsca zamieszkania;

7) adres nowego miejsca pobytu stałego;

8) (uchylony);

9) podpis właściciela lokalu lub innego podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu;

10) nazwisko i imię pełnomocnika, o ile został ustanowiony;

11) adres do doręczeń elektronicznych, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych, jeżeli osoba dokonała zameldowania na pobyt stały na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej;

12) adres poczty elektronicznej lub numer telefonu komórkowego;

13) informację o wyrażeniu zgody na przekazanie danych do rejestru danych kontaktowych osób fizycznych.

Miejsce pobytu oznaczone adresem

W świetle powyższych przepisów należy zauważyć, że żadna z przywołanych norm nie odnosi się do lokalu mieszkalnego. Meldunek dotyczy miejsca pobytu, czyli miejsca z oznaczonym adresem. Nie jest zatem prawidłowe twierdzenie, że zameldowania można dokonać wyłącznie w lokalu mieszkalnym. Możliwe jest również zameldowanie się w lokalu użytkowym. Potwierdza to choćby treść wyroku WSA w Warszawie z dnia IV SA/Wa 1247/13:

„W myśl ustawy o ewidencji ludności zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w danym lokalu. Celem ewidencji ludności jest zatem odzwierciedlanie przez właściwe organy w stosownym rejestrze danych faktycznych o rzeczywistym zamieszkiwaniu i przebywaniu osób pod wskazanym adresem. Pojęcie »oznaczony adres« nie może być jednak rozumiane wyłącznie jako adres oznaczony w zgodzie z art. 47a ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto właśnie takie stanowisko w odniesieniu do zameldowania w altanach działkowych (por. wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2002 r. sygn. akt II SA/Łd 1963/00, publ. OSP 2003, Nr 5 poz. 69, s. 297-299 z glosą aprobującą B. Adamiak; wyrok NSA z dnia 13 lutego 2008 r. sygn. akt II OSK 5/07; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 188/08).

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należało zatem uwzględnić zarzut naruszenia ustawy o ewidencji ludności, ponieważ adres wskazywany przez skarżącego nadawał się do zidentyfikowania. Garaż znajduje się na nieruchomości położonej przy ulicy i ma nadany numer, a skarżący odbierał pod tym adresem korespondencję kierowaną do niego w sprawie drogą pocztową. Zgłoszenie zameldowania pozwala na realizację funkcji ewidencji ludności, gdyż umożliwia ustalenie dokładnego miejsca pobytu osoby przebywającej w garażu.

Adres, pod którym zainteresowany stale przebywa, określono jako ul. [...] garaż nr [...] w W. Tak wskazany adres spełnia wszelkie wymogi niezbędne do precyzyjnego wskazania miejsca pobytu wnioskodawcy. Oznaczenie adresowe dokładnie wskazuje nazwę miasta (W.), ulicę (ul. [...]), numer nieruchomości ([...]), oraz numer domu (garaż nr [...] ). Późniejsze nadanie numeru nie ma znaczenia w sprawie, ale potwierdza, że adres był identyfikowalny w chwili wydania decyzji o odmowie zameldowania na pobyt stały. Wnioskodawca może także przy zgłoszeniu zameldowania podać błędny adres, co nie zmienia faktu, że również taki adres jest adresem oznaczonym, chociaż nie spełnia przesłanek dotyczących ewidencjonowania stałego pobytu.

Twierdzenie organu, że brak było możliwości oznaczenia adresu lokalu użytkowego, pod który może nastąpić zameldowanie, jest w pełni niezasadne. Organy każdorazowo kierowały decyzje oraz inną korespondencję na adres wskazany przez skarżącego, doręczenia były skuteczne. Istnienie adresu potwierdzają także umowy o dostawę energii elektrycznej oraz umowa dzierżawy, którego to faktu organ nie wziął pod uwagę. Tym samym za zasadne należy uznać zarzuty naruszenia przepisów postępowania administracyjnego tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 K.p.a., ponieważ organ nie rozpatrzył całości zgromadzonego materiału dowodowego. Sąd przychyla się także do twierdzenia skarżącego, że organ nie dokonał żadnych ustaleń w celu oceny faktycznego przebywania skarżącego we wskazanym lokalu, odnosząc się jedynie do kwestii oznaczenia adresu, o czym była wyżej mowa.

Sformułowana w art. 8 K.p.a. zasada pogłębiania zaufania rozumiana także jako konsekwentne działanie organu oznacza, że organ nie może w jednym postępowaniu zaprzeczać istnieniu adresu i dowodzić, że ze względu na brak jego dostatecznego oznaczenia nie jest możliwe zameldowanie na pobyt stały oraz doręczać korespondencji pod ten adres. Takie działanie budzi poważne wątpliwości co do prawidłowości działania organu, ponieważ nie można akceptować sytuacji, w której rozstrzygnięcie i treść jego uzasadnienia przeczą czynnościom tego samego organu, który dokonuje doręczenia zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Wobec tego należało uwzględnić również zarzut naruszenia art. 8 K.p.a.”

Nieuzasadniona decyzja o odmowie zameldowania na pobyt stały

Tak samo też wyrok WSA w Kielcach II SA/Ke 63/10 z dnia 31.03.2010 r.:

 „Ponadto przepisy ustawy nie uzależniają zameldowania od stanu lokalu, a w szczególności od tego, czy spełnia on minimalne wymagania, jakie powinien spełniać lokal socjalny, ani też, czy odpowiada on przepisom techniczno-budowlanym, jakim powinny odpowiadać lokale mieszkalne.”

Nie jest zatem uzasadnione twierdzenie, że zameldowania można dokonać wyłącznie w lokalu mieszkalnym. Meldunku można dokonać także w lokalu użytkowym.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. 1960 nr 30 poz. 168
2. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1974 nr 14 poz. 85
3. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2002 r. sygn. akt II SA/Łd 1963/00
4. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lutego 2008 r. sygn. akt II OSK 5/07
5. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 188/08