Naruszenie nietykalności cielesnej - jak uniknąć kary?

Naruszenie nietykalności cielesnej

Zgodnie z treścią art. 217 Kodeksu karnego (K.k.): „§ 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. § 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego”.

Czynnością sprawczą jest naruszenie nietykalności cielesnej, które może polegać na uderzeniu, wyraźnie wskazanym przez ustawodawcę w treści art. 217 K.k. oraz na innym naruszeniu jego nietykalności. Przez uderzenie należy rozumieć każde gwałtowne działanie skierowane na człowieka, zadanie mu ciosu ręką, pięścią, kopnięcie. Innym sposobem naruszenia nietykalności cielesnej może być oplucie pokrzywdzonego, jego szarpanie, ciągnięcie za włosy, popychanie, rzucanie w niego jakimiś przedmiotami, oblanie go wodą, nieczystościami, obrzucenie jajkami, obcięcie włosów, „pstryknięcie” w nos, pociągnięcie za ucho, szczypanie, klepanie po pośladkach i barkach, wymierzanie kuksańców (Marek, Kodeks karny, 2010, s. 488; M. Mozgawa, Ustawowe znamiona, s. 71 i n.; B. Kunicka-Michalska, w: B. Kunicka-Michalska, J. Wojciechowska, Przestępstwa przeciwko wolności, wolności sumienia i wyznania, wolności seksualnej i obyczajności oraz czci i nietykalności cielesnej. Rozdziały XXIII, XXIV, XXV i XXVII Kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa 2001, s. 336–337).

Ustawodawca, podobnie jak to ma miejsce w odniesieniu do czynów z art. 216 K.k., przewiduje możliwość odstąpienia przez sąd od wymierzenia kary w przypadku prowokacji, czyli wtedy, gdy czyn spowodowany został wyzywającym zachowaniem pokrzywdzonego lub retorsji, gdy pokrzywdzony odpowiedział czynem tego samego rodzaju. Odnośnie do prowokacji i retorsji por. komentarz do art. 216 K.k., VII. Prowokacja i retorsja. Konsekwencją przyjęcia prowokacji lub retorsji jest dana sądowi fakultatywna możliwość odstąpienia od wymierzenia kary.

Postępowanie pojednawcze przed rozprawą

Mając na uwadze powyższe, podnoszę, iż jeżeli faktycznie doszło do zdrady, a poszkodowana jest (była) kochanką Pani partnera, sąd może odstąpić od wymierzenia kary – powinna Pani jednak tę zdradę wykazać i udowodnić przed sądem. Całkiem osobno jednak, w chwili obecnej wyznaczone zostało postępowanie pojednawcze, które jest wstępem do postępowania i ma na celu zawarcie kompromisu w sprawie i odstąpienia od kierowania sprawy na rozprawę. Dlatego proponuję, aby na rozprawę zabrała Pani ze sobą dowody na zdradę, wskazała sądowi, iż działała Pani pod wpływem wzburzenia, albowiem dowiedziała się Pani o zdradzie i chciała Pani porozmawiać z poszkodowaną. Proponuję także – z uwagi na upływ czasu i opadnięcie emocji – przeprosić w obecności sądu poszkodowaną i wykazać skruchę. To postępowanie bowiem ma na celu pojednanie, jeżeli nie dojdzie do pojednania, to dopiero wtedy sąd skieruje sprawę na rozprawę.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553