Nielegalna działalność i kontrola skarbowa

Zaległości podatkowe

Pana sytuacja nie jest komfortowa, a z pewnością niemożliwe jest tanie wyjście z niej. Zgodnie z literą prawa rozwiązanie, z punktu widzenia zaległości podatkowych, jest jedno – w uproszczeniu należy ujawnić przychody, wskazać koszty (jak najwyższe), co spowoduje wykazanie umiarkowanego dochodu, który podlegałby opodatkowaniu; konsekwencją będzie podatek dochodowy do zapłaty wraz z odsetkami i jeżeli przekroczono kwoty zwolnienia podmiotowego od VAT, podatek od towarów i usług.

Proszę pamiętać, że zgodnie z art. 23 § 1 Ordynacji podatkowej „organ podatkowy określa podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli:

1) brak jest ksiąg podatkowych lub innych danych niezbędnych do jej określenia lub

2) dane wynikające z ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy opodatkowania, lub

3) podatnik naruszył warunki uprawniające do korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania”.

„Organ podatkowy odstąpi od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania” (§ 2).

Metody na określenie podstawy opodatkowania

Gdy organ nie odstępuje od szacowania, „podstawę opodatkowania określa stosując następujące metody:

1) porównawczą wewnętrzną – polegającą na porównaniu wysokości obrotów w tym samym przedsiębiorstwie za poprzednie okresy, w których znana jest wysokość obrotu;

2) porównawczą zewnętrzną – polegającą na porównaniu wysokości obrotów w innych przedsiębiorstwach prowadzących działalność o podobnym zakresie i w podobnych warunkach;

3) remanentową – polegającą na porównaniu wartości majątku przedsiębiorstwa na początku i na końcu okresu, z uwzględnieniem wskaźnika szybkości obrotu;

4) produkcyjną – polegającą na ustaleniu zdolności produkcyjnej przedsiębiorstwa;

5) kosztową – polegającą na ustaleniu wysokości obrotu na podstawie wysokości kosztów poniesionych przez przedsiębiorstwo, z uwzględnieniem wskaźnika udziałów tych kosztów w obrocie;

6) udziału dochodu w obrocie – polegającą na ustaleniu wysokości dochodów ze sprzedaży określonych towarów i wykonywania określonych usług, z uwzględnieniem wysokości udziału tej sprzedaży (wykonanych usług) w całym obrocie” (§ 3).

Jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie można zastosować metod, o których mowa powyżej, organ podatkowy może w inny sposób oszacować podstawę opodatkowania.

Mimo że określenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania powinno zmierzać do określenia jej w wysokości zbliżonej do rzeczywistej podstawy opodatkowania, brak współpracy z organem podatkowym, gdy już tak naprawdę zostało się „złapanym”, może spowodować określenie dochodu na poziomie znacznie, znacznie wyższym, niż był on w rzeczywistości.

Odpowiedzialność karno skarbowa

Zgodnie z Kodeksem karnym skarbowym ponosi Pan odpowiedzialność co najmniej z:

• art. 81 § 1 pkt 1– zgodnie z tym przepisem „podatnik lub płatnik, który wbrew obowiązkowi nie dokonuje w terminie zgłoszenia identyfikacyjnego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe” oraz
• art. 60 § 1, bowiem „każdy kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych”,
• art. 54 § 1 – „podatnik, który uchylając się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania lub nie składa deklaracji, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie”,
• art. 54 § 2 – „jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych”.
• art. 54 § 3 – „jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe”.

Jeśli jeszcze postępowanie w tym zakresie nie zostało wszczęte, przewidywać można, że tak się stanie.

Instytucja czynnego żalu

Nie można skorzystać już w Pana przypadku z instytucji czynnego żalu, bowiem zawiadomienie jest bezskuteczne, jeżeli zostało złożone:

„1) w czasie, kiedy organ ścigania miał już wyraźnie udokumentowaną wiadomość o popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego;

2) po rozpoczęciu przez organ ścigania czynności służbowej, w szczególności przeszukania, czynności sprawdzającej lub kontroli zmierzającej do ujawnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, chyba że czynność ta nie dostarczyła podstaw do wszczęcia postępowania o ten czyn zabroniony” (ust. 16 § 5 Kodeksu karnego skarbowego).

Rozważyć musi Pan, czy ma Pan się czym bronić (ja nie widzę takich aspektów w Pana pytaniu), bowiem jeśli organ posiada dowody Pana działania, musi się Pan zastanowić nad dobrowolnym poddaniem się odpowiedzialności. Zgodnie z Kodeksem karnym skarbowym „w postępowaniu prowadzonym przez finansowy organ postępowania przygotowawczego, zanim wniesiono akt oskarżenia, sprawca przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego może zgłosić wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności” (art. 142).

Składając wniosek, należy łącznie uiścić:

„1) należność publicznoprawną (podatek), jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności, chyba że do chwili zgłoszenia wniosku ta wymagalna należność została w całości uiszczona;

2) tytułem kary grzywny kwotę odpowiadającą co najmniej jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia, a za wykroczenie skarbowe – kwotę odpowiadającą co najmniej jednej dziesiątej tego wynagrodzenia;

3) co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania” (art. 143).

Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności

„Sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy i okoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a jednocześnie:

1) uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności;

2) sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony;

3) sprawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie, w jakim ten przepadek jest obowiązkowy, a w razie niemożności złożenia tych przedmiotów – uiścił ich równowartość pieniężną; przepisy art. 16 § 2 zdanie trzecie oraz art. 31 § 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio;

4) uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania” (art. 17).

Prawomocny wyrok o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności nie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Karnego.

Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń stanowi, iż (art. 601 § 1) „każdy kto wykonuje działalność gospodarczą bez wymaganego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej, wpisu do rejestru działalności regulowanej lub bez wymaganej koncesji albo zezwolenia, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny”.