Plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji

Sporządzenie przez organ egzekucyjny planu podziału pomiędzy wierzycieli sumy uzyskanej z egzekucji

Artykuł 1023 Kodeksu postępowania cywilnego określa sytuacje, w których organ egzekucyjny sporządza plan podziału pomiędzy wierzycieli sumy uzyskanej z egzekucji. Pierwszą sytuacją jest egzekucja z nieruchomości, a drugą – gdy suma uzyskana przez egzekucję z ruchomości, wynagrodzenia za pracę lub wierzytelności i innych praw majątkowych nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich wierzycieli.

Zatem organ egzekucyjny nie sporządza planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, gdy egzekucję przeciwko dłużnikowi prowadzi tylko jeden wierzyciel lub też egzekucję prowadzi kilku wierzycieli, ale kwota uzyskana z egzekucji wystarcza na zaspokojenie w całości wszystkich wierzycieli.

Artykuł 1023 nie przewiduje żadnej dowolności w sporządzaniu przez organ egzekucyjny planu podziału, jednakże w praktyce stosowany jest w egzekucji z nieruchomości i jedynie przy egzekucji większych należności. Powyższy przepis nakłada obowiązek na komornika lub sąd sporządzenia planu podziału pod rygorami wynikającymi ze skargi na czynność komornika na podstawie art. 767 K.p.c. i odpowiedzialności karnej za niedopełnienie obowiązków.

Elementy które musi zawierać plan podziału

Artykuł 1024 K.p.c. wskazuje elementy, które musi zawierać plan podziału:

1. sumę ulegającą podziałowi;
2. wierzytelności i prawa osób uczestniczących w podziale;
3. sumę, jaka przypada każdemu z uczestników podziału;
4. sumy, które mają być wypłacone, jak również sumy, które pozostawia się na rachunku depozytowym sądu, ze wskazaniem przyczyn uzasadniających wstrzymanie ich wypłaty – art. 1024 § 1 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 188 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 172, poz. 1804) zmieniającej nin. ustawę z dnia 5 lutego 2005 r.
5. prawa ujawnione przez wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentów do zbioru, które wygasły wskutek przysądzenia własności.

O przygotowaniu planu podziału zawiadamia się dłużnika i osoby uczestniczące w podziale. Plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji zostaje sporządzony w formie postanowienia, na które przysługuje środek zaskarżenia w formie zarzutów. Zarzuty składa się w terminie 2 tygodni od zawiadomienia do organu egzekucyjnego, który go sporządził (odpowiednio do komornika lub sądu w przypadku egzekucji z nieruchomości). O zarzutach wniesionych do komornika rozstrzyga sąd.

Jeżeli zarzutów nie wniesiono w powyższym terminie, organ egzekucyjny przystąpi do wykonania planu. Wniesienie zarzutów wstrzymuje wykonanie planu tylko w części, której zarzuty dotyczą. Na skutek wniesienia zarzutów sąd, po wysłuchaniu osób zainteresowanych, zatwierdzi albo odpowiednio zmieni plan. W postępowaniu tym sąd nie rozpoznaje sporu co do istnienia prawa objętego planem podziału. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie. Wykonanie planu w części dotkniętej zarzutami nastąpi po uprawomocnieniu się postanowienia sądu, chyba że zostało wstrzymane przez zabezpieczenie powództwa w sporze o ustalenie nieistnienia prawa.

Kolejność zaspokajania z kwoty uzyskanej z egzekucji

Zgodnie z art. 1025 K.p.c. z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspokaja się w następującej kolejności:

1. koszty egzekucyjne (ustalone opłaty egzekucyjne komornika, opłaty i zaliczki wierzyciela, koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu egzekucyjnym);
2. należności alimentacyjne (alimenty bieżące i zaległe, należności z tytułu zaliczki alimentacyjnej oraz wobec Funduszu alimentacyjnego);
3. należności za pracę za okres 3 miesięcy do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i koszty zwykłego pogrzebu dłużnika (w tej kategorii znajdują się także należności Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli wypłacił on wynagrodzenie);
4. należności wynikające z wierzytelności zabezpieczonych hipoteką morską;
5. należności zabezpieczone hipotecznie lub zastawem rejestrowym albo zabezpieczone przez wpisanie do innego rejestru (zaspokajane według kolejności wpisów);
6. należności niezaspokojone w kolejności trzeciej;
7. należności, do których stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, o ile nie zostały zaspokojone w kolejności piątej (w tej kategorii podlegają także zaspokojeniu składniku na ubezpieczenie społeczne);
8. należności zabezpieczone prawem zastawu lub które korzystały z ustawowego pierwszeństwa niewymienionego w punktach wcześniejszych (np. zastawy na rzeczach ruchomych na podstawie art. 306 Kodeksu cywilnego).
9. należności wierzycieli, którzy prowadzili egzekucję;
10. inne należności.

Po zaspokojeniu wszystkich należności ulegają zaspokojeniu kary pieniężne oraz grzywny sądowe i administracyjne. W równym stopniu z należnością ulegają zaspokojeniu odsetki i koszty postępowania, z wyjątkami określonymi w art. 1025 § 3 K.p.c.

Jeżeli suma objęta podziałem nie wystarcza na zaspokojenie w całości wszystkich należności i praw tej samej kategorii, należności zaliczone do kategorii 4, 5 i 8 z art. 1025 K.p.c. będą zaspokojone w kolejności odpowiadającej przysługującemu im pierwszeństwu, inne zaś należności – stosunkowo do wysokości każdej z nich.

Wydzieloną wierzycielowi sumę zalicza się przede wszystkim na koszty postępowania, następnie na odsetki, a na końcu na sumę dłużną (art. 1026 § 2 K.p.c.).

W czasie sporządzania planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, aż do czasu jego uprawomocnienia się, cała kwota należności znajduje się na rachunku depozytowym sądu, przy którym działa komornik lub sąd.

Poprzedni materiał

Następny materiał