Legalizacja ślubu z obywatelem USA i jego prawa po przyjeździe do Polski

Jak zalegalizować w Polsce małżeństwo zawarte w USA?

Jeżeli małżeństwo zawarte w USA zostało zawarte zgodnie z przepisami danego stanu, to jest ono ważne na terytorium Polski niezależnie od tego, czy zostało zarejestrowane w urzędzie stanu cywilnego w Polsce. Przesłanką ważności na terytorium Polski małżeństwa zawartego w obcym kraju jest bowiem fakt dopełnienia wszelkich formalności przewidzianych prawem kraju, w którym małżeństwo zostało zawarte. Wpisanie małżeństwa do polskich ksiąg stanu cywilnego ma zgodnie z art. 3 ustawy Prawo aktów stanu cywilnego charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny. Małżeństwo jest ważne niezależnie od tego, czy zostało zarejestrowane w Polsce, czy nie.

Cudzoziemiec to osoba, która nie posiada polskiego obywatelstwa. Jeśli przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlega ochronie prawa tak samo jak obywatel polski.

W zależności od celu pobytu cudzoziemcy mogą przebywać w Polsce na podstawie ważnego paszportu, którego ważność przekracza co najmniej o 3 miesiące datę:

1. wyjazdu z Polski;
2. wizy pobytowej;
3. zezwolenia na pobyt czasowy;
4. zezwolenia na pobyt stały.

Zezwolenie na zamieszkanie oraz karta pobytu dla cudzoziemca

Obywatele tych państw, z którymi Rzeczpospolita Polska podpisała dwustronne umowy o zniesieniu obowiązku wizowego, do przekroczenia granicy muszą mieć jedynie ważny paszport. Czas pobytu na podstawie paszportu jest jednak ograniczony, najczęściej do 90 dni.

Cudzoziemiec, który chce przebywać na terytorium Polski przez dłuższy okres, powinien wystąpić do wojewody o wydanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Zezwolenie na zamieszkanie oraz kartę pobytu cudzoziemiec może otrzymać wówczas, gdy udowodni, że pobyt na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest uzasadniony. Przepisy precyzyjnie określają okoliczności, których wystąpienie uprawnia do otrzymania karty czasowego pobytu.

Okolicznościami tymi są:

1. Uzyskanie przyrzeczenia zezwolenia na zatrudnienie lub podjęcie pracy zarobkowej albo pisemnego oświadczenia pracodawcy o zamiarze takiego zatrudnienia, jeśli przepisy nie wymagają zezwolenia.
2. Prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie przepisów prawa polskiego. Cudzoziemiec musi w tym wypadku przedłożyć dokumenty potwierdzające prowadzenie działalności gospodarczej na terytorium Polski, jej przedmiot i rozmiary, a szczególnie wypis z Krajowego Rejestru Sądowego, potwierdzoną notarialnie umowę spółki, zaświadczenie z urzędu skarbowego o niezaleganiu z podatkami.
3. Podjęcie studiów na polskiej uczelni wyższej, o ile cudzoziemiec ma zapewnione środki na naukę i utrzymanie.
4. Małżeństwo z obywatelem polskim lub cudzoziemcem posiadającym zezwolenie na osiedlenie się (kartę pobytu).
5. Cudzoziemiec, który przebywa w Polsce nieprzerwanie, od co najmniej 5 lat na podstawie wiz i zezwolenia na zamieszkanie na czas określony może wystąpić do wojewody z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na osiedlenie się, czyli tzw. kartę stałego pobytu.
6. Cudzoziemiec, który zamierza podjąć na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej pracę lub inne zajęcie zarobkowe musi najpierw znaleźć w Polsce pracodawcę, który wystąpi do wojewody właściwego ze względu na siedzibę firmy bądź instytucji z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę. Jeżeli jednak chodzi o cudzoziemców spoza UE – mają oni nieco ograniczone możliwości.

Cudzoziemcy podejmujący legalne zatrudnienie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlegają przepisom polskiego Kodeksu pracy. Mogą również, podobnie jak obywatele polscy, uzyskiwać dochody z umów cywilnoprawnych według regulacji Kodeksu cywilnego, np. umowy-zlecenia czy umowy o dzieło. Nie mają wówczas uprawnień pracowniczych wynikających z kodeksu pracy – np. prawa do urlopów, ośmiogodzinnego dnia pracy. W przypadku umów-zlecenia mają jednak prawa do ubezpieczenia emerytalnego i zdrowotnego, podobnie jak pracownicy zatrudnieni na etatach.