Czy mąż może przyprowadzać kochankę do mieszkania?

Przyprowadzenie kochanki a zgoda na jej zamieszkanie

Nie wiem dokładnie, w jakim sensie użyła Pani wyrażenia, iż „mąż przyprowadzi inną kobietę”, ale już śpieszę z wyjaśnieniem. Jeżeli chodziło Pani o możliwość zamieszkania nowej partnerki męża w Państwa mieszkaniu, to nie ma takiej możliwości bez Pani zgody, bowiem niniejsze skutkować będzie naruszeniem Pani prawa własności. Mając bowiem na uwadze art. 199 Kodeksu cywilnego, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu Kodeks zalicza expressis verbis jedynie rozporządzanie rzeczą wspólną, a zatem jej zbycie, obciążenie, dokonanie czynności zobowiązującej odnoszącej się do całej rzeczy (np. najem, dzierżawa). Zakres zwykłego zarządu zależy od rodzaju rzeczy i innych okoliczności, np. wpływu czynności na całokształt stosunków związanych z rzeczą. Dlatego ta sama czynność może mieścić się w granicach zarządu jedną rzeczą, a przekraczać je w odniesieniu do innej rzeczy, a nawet, w zależności od okoliczności, w odniesieniu do tej samej rzeczy, ale w różnym czasie. Przykładowo wydzierżawienie nieruchomości jest z reguły czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu, ale jeżeli np. wydzierżawienie nieruchomości jest kontynuacją jej dotychczasowego sposobu użytkowania, a zwłaszcza gdy nie chodzi o dzierżawę wieloletnią, to do tej skuteczności wystarcza zgoda większości współwłaścicieli (por. wyrok SN z 03.02.1964 r., sygn. akt III CR 192/62; podobnie w odniesieniu do użyczenia lokalu wyr. SN z 10.6.1994 r., sygn. akt II CRN 53/94). Orzecznictwo zaliczyło do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu rzeczą wspólną m.in.: ustanowienie prawa dzierżawy nieruchomości i wniesienie jako aportu do spółki (wyrok SA w Białymstoku z 25.2.2011 r., sygn. akt I ACa 5/11).

Naruszenie miru domowego przez kochankę

Z uwagi na powyższe, użyczenie lub najem części nieruchomości na rzecz innej osoby, stanowi czynność przekraczającą zwykły zarząd, na co musi wyrazić Pani zgodę. Jeżeli chodzi o przyprowadzanie czasowe nowej partnerki, to ewentualnie może Pani powołać się na naruszenie miru domowego, jednak niniejsze będzie zależało już od interpretacji policji – czy doszło do zakłócenia Pani zamieszkania. Zgodnie bowiem z treścią art. 193 Kodeksu karnego „kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. W doktrynie przedmiot ochrony w przypadku przestępstwa naruszenia miru domowego rozumiany jest różnorodnie. Przyjmuje się, że jest nim m.in.: wyłączne panowanie woli osoby uprawnionej w obrębie jej domostwa (S. Glaser, A. Mogilnicki, Kodeks karny. Komentarz, Kraków 1934, s. 832), swoboda dysponowania swoim mieszkaniem (Makarewicz, Kodeks karny, 1932, s. 350), prawo do decydowania o tym, kto ma przebywać w miejscach, w których jednostka jest gospodarzem (A. Zoll, w: Zoll, Kodeks karny, t. II, 2008, s. 533), prawo wyłącznego, swobodnego korzystania z domu i innych miejsc (Andrejew, Świda, Wolter, Kodeks karny, 1973, s. 500; J. Śliwowski, Prawo karne, Warszawa 1975, s. 402; O. Chybiński, w: O. Chybiński, W. Gutenkunst, W. Świda, Prawo karne. Część szczególna, Wrocław–Warszawa 1971, s. 173), prawo człowieka do spokojnego zamieszkiwania, wolnego od zakłóceń przez osoby niepożądane [M. Mozgawa, Przestępstwa przeciwko wolności (art. 189–193 KK), w: M. Mozgawa (red.), Prawnokarne aspekty wolności, Warszawa 2006, s. 135].

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93
2. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
3. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03 luty 1964 r., sygn. akt III CR 192/62
4. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1994 r., sygn. akt II CRN 53/94
5. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 25 luty 2011 r., sygn. akt I ACa 5/11