Złożenie oświadczenia CRS

Obowiązki instytucji finansowych w zakresie wymiany informacji podatkowych na wniosek właściwego organu

W chwili obecnej obowiązuje ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami. Ustawa określa m.in. obowiązki instytucji finansowych w zakresie wymiany informacji podatkowych na wniosek właściwego organu; obowiązki instytucji finansowych w zakresie automatycznej wymiany informacji podatkowych o rachunkach raportowanych, o których mowa w dziale III, oraz zasady kontroli ich wykonywania. Taka instytucja finansowa są banki prowadzące rachunki bankowe osób i podmiotów. Bank nazywa się instytucja raportującą.

Wymiana informacji o rachunkach finansowych rezydentów państw należących do Organizacji Gospodarczej i Rozwoju (OECD)

CRS to skrót od angielskiego Common Reporting Standard. Jest to to standard automatycznej wymiany informacji o rachunkach finansowych rezydentów państw należących do Organizacji Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Pani jest obywatelka polska. Zamieszkuje Pani i pracuje za granicą. W Polsce ma Pani mieszkanie. Pani rachunek w Polsce uznany został za tzw. rachunek raportowany. To znaczy taki, którego właściciel może mieć różna rezydencje podatkową.

Pani wskazuje, że płaci podatki w innym kraju. Tam prawdopodobnie posiada Pani potwierdzenie tego faktu w postaci dokumentu o rezydencji podatkowej – czyli wskazaniu, że z uwagi na określone okoliczności (zawarte w przepisach wewnętrznych norweskich oraz przepisach międzynarodowych) ma Pani status podatnika podatku dochodowego (z tytułu wynagrodzenia z pracy). Posiadanie w Polsce mieszkania, rachunku bankowego uzasadnia to, że może Pani być uznana za polskiego podatnika i polskiego rezydenta podatkowego. Bank w oparciu o Pani oświadczenie oraz ewentualnie inne dokumenty (może o nie poprosić w celu weryfikacji danych i stanu faktycznego) ustala, czy jest Pani polskim rezydentem podatkowym, czy też obcym rezydentem podatkowym.

Działania te mają na celu zapobieganie unikania opodatkowania przychodów w sytuacji, gdy powinny one być opodatkowane. Chodzi tutaj oczywiście o podatki płacone w państwie, w jakim nie wykonuje się pracy, nie prowadzi się w nim działalności – ale w państwie, jakiego jest się np. obywatelem i ma się w nim lub miało miejsce zamieszkania lub jest się nim związanym w inny sposób (rachunek bankowy, nieruchomość, rodzina, wypoczynek, przebywanie).

Bank jako instytucja raportują w oparciu o wskazaną ustawę:

„Art. 33. 1. Raportująca instytucja finansowa przekazuje Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, za okres roku kalendarzowego, informację o rachunkach raportowanych, utworzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w terminie do dnia 30 czerwca roku następnego, zwaną dalej »informacją o rachunkach raportowanych«”.

Ustawa stanowi nadto:

„Art. 34. 1. Informacja o rachunkach raportowanych zawiera:

1) imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia w przypadku osoby fizycznej, nazwę, adres, państwo lub państwa rezydencji oraz TIN osoby raportowanej będącej posiadaczem rachunku, a w przypadku podmiotu będącego posiadaczem rachunku, który zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną osobę kontrolującą będącą osobą raportowaną – nazwę, adres, państwo lub państwa rezydencji, TIN tego podmiotu, a także imię i nazwisko, adres, państwo lub państwa rezydencji, TIN oraz datę i miejsce urodzenia tej osoby kontrolującej;

2) numer rachunku lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru;

3) nazwę i adres raportującej instytucji finansowej oraz TIN, o ile go posiada;

4) saldo rachunku lub wartość, a w przypadku pieniężnej umowy ubezpieczenia lub umowy renty – wartość pieniężną lub wartość wykupu, ustalone na koniec roku kalendarzowego, za który informacja jest przekazywana, albo informację o zamknięciu rachunku, jeżeli został zamknięty w ciągu roku kalendarzowego, za który informacja jest przekazywana”.

TIN to numer identyfikacyjny podatnika lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru, stosowany przez państwo rezydencji do identyfikacji osoby fizycznej lub podmiotu w celach podatkowych, w tym numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL). W innym kraju może Pani posiadać numer podatnika nazywający się inaczej niż polski NIP lub PESEL. Jeżeli nie ma Pani takiego numeru, nie musi Pani się o niego starać.

Oświadczenie CRS można złożyć w bankowości internetowej  internetowej lub drogą pocztową. Bank nie ma dostępu do Pani danych o dochodach. Ma tylko dostęp do historii rachunku (wpływy, wydatki).

Wymiana informacji podatkowych z innymi krajami

Polski urząd skarbowy nie żąda tych danych. Organy podatkowe otrzymują je w oparciu o ustawę o wymianie informacji podatkowych z innymi krajami.

Kiedy bank ustali, że rachunek prowadzony przez Panią jest rachunkiem raportowanym w świetle ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi krajami, przekaże informacje do polskich organów podatkowych:

• imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia osoby fizycznej lub nazwę i adres podmiotu,
• państwa rezydencji oraz numery TIN, a w przypadku podmiotu, który zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną osobę kontrolującą, będącą osobą raportowaną – imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia, państwa rezydencji oraz numery TIN tej osoby,
• numer rachunku,
• saldo rachunku lub wartość aktywów ustalone według stanu na koniec danego roku kalendarzowego, a jeśli rachunek ten został zamknięty w ciągu tego roku kalendarzowego – według stanu przed złożeniem dyspozycji zamknięcia rachunku,
• w zakresie rachunków powierniczych:
• łączną wartość brutto odsetek, dywidend oraz innych dochodów uzyskiwanych w związku z aktywami znajdującymi się na tym rachunku, a w każdym przypadku wypłacanych lub uznanych w poczet rachunku (lub w powiązaniu z tym rachunkiem) w ciągu danego roku kalendarzowego lub w innym odpowiednim okresie sprawozdawczym,
• łączną wartość brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia aktywów wypłaconych lub uznanych w poczet rachunku w ciągu danego roku kalendarzowego lub w innym odpowiednim okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego bank działała jako powiernik, broker, pełnomocnik lub innego rodzaju przedstawiciel,
• w zakresie rachunków depozytowych – łączną wartość brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na rachunku w ciągu danego roku kalendarzowego lub w innym odpowiednim okresie sprawozdawczym,
• w przypadku innych rachunków wyżej nie wymienionych – łączną wartość brutto wypłacaną lub uznaną w poczet rachunku w ciągu roku kalendarzowego lub w innym odpowiednim okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego bank  jest podmiotem zobowiązanym lub dłużnikiem, w tym łączną wartość wszelkich kwot umorzeń dokonywanych na rzecz posiadacza rachunku w ciągu roku kalendarzowego lub w innym odpowiednim okresie sprawozdawczym.