Uporczywe nękanie przez żonę kochanka, jak się bronić?

Definicja stalkingu

Rozumiem Pani stres i zdenerwowanie, niewątpliwie nie jest to przyjemna dla Pani sytuacja. Rzeczywiście mogłoby to wyczerpywać przestępstwa z art. 190 Kodeksu karnego (dalej K.k.), opisanego jako uporczywe nękanie, czy też potocznie stalking. W artykule tym zawarto zapis, iż „kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub jej osoby najbliższej wzbudza w niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Taka sama kara grozi osobie, podszywa się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody osobistej lub majątkowej”. Należy przy tym zauważyć, ze ściganie odbywa się na wniosek pokrzywdzonego, jednak nie należy tego mylić z oskarżeniem prywatnym. Należy zwrócić się do organów ścigania i oświadczyć, że składa się wniosek o ściganie, a wówczas już po wszczęciu postępowania zajmą się nimi kompetentne organy. Wówczas oni zajmą się m.in. zbieraniem dowodów i wykazaniem, czy doszło do popełnienia przestępstwa.

Uporczywe nękanie

Należy przyznać, że organy ścigania wciąż mają trochę problemów ze stosowaniem tych przepisów i nieraz nie chcą zakwalifikować czynu jako przestępstwo, tylko umarzają np. ze względu na brak znamion czynu zabronionego. Nie oznacza to, że w Pani przypadku nie popełniono przestępstwa, jednakże warto również brać to pod uwagę i o tym pamiętać. Nie twierdzę, że są to działania nieistotne, że nie mogą wpływać na Pani życie, ale policja czy prokuratura mogą to interpretować na korzyść podejrzanego/oskarżonego, co byłoby dla Pani niekorzystne. W Pana interesie jednak oczywiście leży twierdzić, że ma to duży wpływ na Pani życie i czuje się Pani osaczona oraz że to poważnie wpływa na Pani życie, czuje się Pani zastraszona.

Warto również zwrócić uwagę na wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 19 lutego 2014 r., sygn. akt II AKa 18/14, w którym to wyroku sąd stwierdził, że o uporczywym zachowaniu sprawcy może świadczyć szczególne nastawienie psychiczne, które wyraża się nieustępliwością nękania – trwanie w uporze mimo próśb i napomnień oraz upływ czasu. Można powoływać się na te argumenty, gdyby doszło do postępowania, aby uzasadnić, ze naprawdę doszło do popełnienia przestępstwa. Skutkiem powinno być poczucie zagrożenia lub istotnego naruszenia prywatności.

Uprzedzenie żony kochanka o konsekwencjach

Również dość istotne jest orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt III KK 417/13, gdzie uznał on, że nie jest wymagane, aby zachowanie stalkera niosło ze sobą element agresji, ani nawet jakie są jego pobudki – miłość, zawiść, zemsta.

Domyślam się, że dla Pani najważniejsze jest, aby tamta pani zaprzestała nękania, aby – mówiąc po ludzku – dała Pani spokój, a nie wszczynanie postępowania karnego. Uważam, ze rozsądne i zasadne jest w tej sytuacji, aby tej pani raz odpowiedzieć i wskazać wyraźnie, że ma zaprzestać pisać do Pani, gdyż w przeciwnym wypadku będzie Pani zmuszona złożyć zawiadomienie o podejrzeniu możliwości popełnienia przestępstwa stalkingu.

Co do tego, od kiedy zaczyna się stalking, to nie mogę niestety udzielić precyzyjnej odpowiedzi, gdyż nie ma żadnego przepisu, który wskazywałby, że np.  4 wiadomości czy 7 są dopuszczalne, ale od 10 już nie, gdyż takie rzeczy za każdym razem ocenia się indywidualnie. Ważne jest, aby było uporczywe i powtarzalne, aby też miało jakieś nacechowanie negatywne, wywoływało również u Pani uczucie np. zastraszenia czy też naruszało Pani prywatność. Trudno jest powstrzymać kogoś przed takimi działaniami. Pierwszym krokiem powinno być zaprotestowanie przeciwko tym działaniom, a jeśli te działania będą się powtarzać, wówczas mogłaby Pani zdecydować się na złożenie zawiadomienia o przestępstwie uporczywego nękania, ale to jest jak rozumiem, pewna ostateczność.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
2. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt III KK 417/13