Reklama treści erotycznych

Reklamowanie treści erotycznych lub pornograficznych

Kwestię dopuszczalności reklamowania treści erotycznych lub pornograficznych należy rozpatrywać przede wszystkim na gruncie prawa karnego, przy czym w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, co oznaczają pojęcia „treści pornograficzne” i „treści erotyczne”. W obecnym stanie prawnym brak jest definicji legalnej takiego sformułowania, nie zawiera jej w szczególności Kodeks karny¹ (chociaż się nim posługuje). Próbę zdefiniowania „treści pornograficznych” podjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 listopada 2010 r.², stwierdzając, że „treści pornograficzne” to zawarte w utrwalonej formie (np. film, zdjęcia, czasopisma, książki, obrazy) lub nie (np. pokazy na żywo), prezentacje czynności seksualnych człowieka (zwłaszcza ukazywanie organów płciowych człowieka w ich funkcjach seksualnych), i to zarówno w wymiarze niesprzecznym z ich biologicznym ukierunkowaniem, jak i czynności seksualnych człowieka sprzecznych z przyjętymi w społeczeństwie wzorcami zachowań seksualnych. Trudno jest natomiast określić granicę pomiędzy „treściami pornograficznymi”, a „treściami erotycznymi”, chociaż mając na uwadze przyjęte przez Sąd Najwyższy rozumienie „treści pornograficznych” można wysnuć twierdzenie, że „treściami erotycznymi” będą treści związane z seksualnością człowieka, np. treści przedstawiające nagość, jednak w przeciwieństwie do „treści pornograficznych” nie prezentujące czynności seksualnych. Jednakże z uwagi na to, że brak jest legalnej definicji pojęcia „treści pornograficznych”, a granica pomiędzy „treściami pornograficznymi” a „treściami erotycznymi” jest płynna, na potrzeby niniejszego artykułu pojęcia te zostaną potraktowane jako tożsame.

Zgodnie z art. 200 § 3-5 Kodeksu karnego:

1. kto małoletniemu poniżej lat 15 prezentuje treści pornograficzne lub udostępnia mu przedmioty mające taki charakter albo rozpowszechnia treści pornograficzne w sposób umożliwiający takiemu małoletniemu zapoznanie się z nimi, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3;
2. tej samej karze podlega, kto w celu swojego zaspokojenia seksualnego lub zaspokojenia seksualnego innej osoby prezentuje małoletniemu poniżej lat 15 wykonanie czynności seksualnej;
3. tej samej karze podlega, kto prowadzi reklamę lub promocję działalności polegającej na rozpowszechnianiu treści pornograficznych w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi małoletniemu poniżej lat 15.

Publiczne prezentowanie treści pornograficznych

Ponadto zgodnie z art. 202 § 1 – kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Jak widać, dopuszczalność reklamowania treści pornograficznych uzależniona będzie od tego, jaki będzie krąg odbiorców takiej reklamy. Bezwzględnie zakazana jest taka reklama treści pornograficznych, która pozwala na zapoznanie się z nimi osobom poniżej 15. roku życia, natomiast w przypadku osób dorosłych dopuszczalność reklamy uzależniona jest od tego, czy reklama sama w sobie zawiera treści pornograficzne oraz czy mogą one dotrzeć do osoby, która sobie tego nie życzy.

Reklamy z zawartością pornograficzną

W praktyce trudno jest określić modelową reklamę treści pornograficznych (erotycznych), która byłaby dopuszczalna na gruncie polskiego prawa. Każdy przejaw działalności reklamowej należałoby rozpatrywać indywidualnie. Można jednak wskazać przykładowe formy reklamy, które naruszałyby przepisy prawa karnego, jak i te, które z pewną dozą prawdopodobieństwa nie stanowiłyby czynu zabronionego. Wydaje się, że niedopuszczalna jest reklama treści pornograficznych (erotycznych), która sama w sobie taką treść zawiera, w postaci graficznej reklamy wielkoformatowej umieszczanej w miejscach publicznych (billboardy, bannery). To samo można powiedzieć o reklamach telewizyjnych, zwłaszcza jeżeli nie byłyby one emitowane w późnych godzinach nocnych, jak i o reklamach zamieszczanych w Internecie, zwłaszcza w portalach internetowych o szerokim gronie odbiorców i tematyce ogólnej, niezwiązanej wyłącznie z erotyką. Reklamowanie treści erotycznych wydaje się jednak dopuszczalne, jeżeli miałoby ono mieć miejsce w serwisach zawierających wyłącznie treści erotyczne lub treści z takimi treściami ściśle związane, przy zastrzeżeniu, że przed wejściem do takiego serwisu potencjalny odbiorca mógłby zapoznać się ze stosownym ostrzeżeniem o jego zawartości (kwestią dyskusyjną jest tutaj jednak możliwość zapoznania się z takim serwisem przez osobę małoletnią poniżej 15. roku życia – wydaje się, że problem taki nie dotyczyłby serwisów odpłatnych, przy czym płatność za korzystanie z takiego serwisu powinna następować w formie przelewu bankowego lub przy użyciu karty kredytowej).

______________________________

¹ Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.)

² Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2010 r. sygn. akt IV KK 173/10

Poprzedni materiał

Następny materiał