Niebieska karta, gdy zgłoszenie jest anonimowe i nieprawdziwe

Czym jest niebieska karta

Niebieska karta zakładana jest w przypadku podejrzenia, że w rodzinie może dochodzić do przemocy – fizycznej lub psychicznej. Procedura może zostać wszczęta przez policję, pracownika socjalnego, gminę, szkołę lub inny organ. Nie jest konieczne, by istniały dowody – wystarczy samo podejrzenie.

W praktyce oznacza to, że jeśli ktoś anonimowo zgłosi, iż w domu dochodzi do przemocy, odpowiednie służby mają obowiązek zweryfikować te informacje i mogą wszcząć procedurę.

Podstawa prawna

Zgodnie z art. 207 § 1 Kodeksu karnego:

„Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”

Pojęcie „znęcania się” ma szeroki zakres i obejmuje zarówno działanie, jak i zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub cierpień psychicznych. Może to być zachowanie powtarzające się lub jednorazowe, lecz szczególnie dotkliwe i długotrwałe (orzecznictwo SN: II KR 5/82, WA 37/00).

Skutki założenia niebieskiej karty

Założenie niebieskiej karty skutkuje przekazaniem informacji do prokuratury i rozpoczęciem obserwacji sytuacji rodzinnej. Celem jest ustalenie, czy doszło do przemocy domowej.
Nie oznacza to jednak automatycznego wszczęcia postępowania karnego – to zależy od dalszych ustaleń organów.

Jeśli w toku działań okaże się, że nie ma żadnych przesłanek wskazujących na przemoc, procedura powinna zostać zakończona, a karta uchylona.

Co należy zrobić

1. Skontaktować się z organem prowadzącym sprawę – najczęściej jest to gmina, ośrodek pomocy społecznej lub komisariat policji – i ustalić, kto formalnie prowadzi procedurę.

2. Dowiedzieć się, czy zawiadomiono prokuraturę.

3. Złożyć wniosek o uchylenie niebieskiej karty, wskazując, że zgłoszenie było bezzasadne i że w rodzinie nie dochodzi do przemocy.

4. Załączyć oświadczenia sąsiadów lub innych osób, które mogą potwierdzić, że w domu panuje spokój.

5. Poprosić o wgląd w dokumenty, które zostały podpisane – aby sprawdzić ich treść i ewentualne nieprawidłowości.

Należy pamiętać, że sama prośba o zakończenie procedury nie wystarczy – decyzję o zamknięciu podejmuje organ prowadzący po analizie zebranych informacji.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553