Zniesławienie biegłego sądowego lekarza psychiatry

Przestępstwo zniesławienia zostało określone w art. 212 Kodeksu karnego (w sktócie K.k.). Polega ono na tym, że sprawca przypisuje innemu podmiotowi negatywnie oceniane właściwości lub postępowanie, co może doprowadzić do poniżenia ofiary w opinii publicznej bądź narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.

Przedmiotem ochrony jest tu zatem dobre imię, pozytywne wyobrażenie o wartości danego człowieka u innych.

Sprawcę można skutecznie pociągnąć do odpowiedzialności karnej, jeśli udowodnimy, że jego zachowanie wypełnia wszystkie znamiona przestępstwa określone w art. 212 K.k., a mianowicie:

1. Sprawca naruszył dobro prawne chronione przez art. 212 K.k., czyli dobre imię pokrzywdzonego poprzez zarzucenie mu negatywnych właściwości, np. lenistwa, niekompetencji, uzależnienia od alkoholu czy innych środków odurzających, brak przyzwoitości.
2. Sprawca pomówił pokrzywdzonego o jakieś negatywne cechy, niesłusznie zarzucił coś pokrzywdzonemu, oskarżył go o coś, posądził; zniesławienie może być dokonane w każdej formie, np. werbalnie, za pomocą pisma, wizerunkiem, karykaturą, gestem.
3. Powyższe uczynił w obecności osoby trzeciej, tak że osoba trzecia te obelgi usłyszała, przy czym pomówienie nie musi mieć wcale charakteru publicznego, wystarczy że choć jeszcze jedna osoba poza pokrzywdzonym była jego pomówienia.
4. Powyższe mogło przynajmniej obiektywnie wywołać skutek w postaci poniżenia pokrzywdzonego, narażenia do na utratę zaufania potrzebnego do zajmowanego przez niego stanowiska (w Pana wypadku taka sytuacja oczywiście ma miejsce). Przy czym dla przypisania odpowiedzialności sprawcy nie jest konieczne by te skutki rzeczywiście nastąpiły. Wystarczy, że zachowanie sprawcy stworzyło prawdopodobieństwo wystąpienia takich skutków w odczuciu społecznym;
5. Sprawca działał umyślnie, tzn. chciał pomówić daną osobę.

Odnosząc się do przedstawionego przez Pana stanu faktycznego, uważam, że w niniejszej sprawie uzasadnione jest podejrzenie, że sprawca swym zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa zniesławienia z art. 212 K.k.

Przestępstwo to zagrożone jest alternatywnymi karami:

• karą grzywny od 10 do 360 stawek dziennych (dzienna stawka musi wynieść co najmniej 10 zł);
• karą ograniczenia wolności od 1 miesiąca do 12 miesięcy – polegająca na wykonywaniu społecznie pracy pod nadzorem bądź potrąceniu wynagrodzenia;
• karą pozbawienia wolności od miesiąca do 1 roku.

Przestępstwo to ścigane jest z oskarżenia prywatnego, zatem zależy od Pana woli jako pokrzywdzonego.

W celu wszczęcia postępowania karnego przeciwko sprawcom należy:

1. wnieść do sądu prywatny akt oskarżenia (akt oskarżenia należy złożyć w tylu egzemplarzach, ilu jest oskarżonych plus jeden egzemplarz dla sądu);
2. określić sąd, do którego kieruje się akt, sądem właściwym będzie sąd rejonowy, wydział karny, okręgu, w którym popełniono przestępstw;
3. wskazać oskarżonego – jego tożsamość oraz adres zamieszkania (w tym miejscu proszę wskazać, w którym zakładzie karnym obecnie przebywa).

Pismo należy zatytułować „prywatny akt oskarżenia o popełnienie przestępstwa z art. 212 Kodeksu karnego”.

Nadto w akcie należy:

1. określić zarzucany oskarżonemu czyn, czyli popełnienie przestępstwa zniesławienia, tj. występku z art. 212 K.k.;
2. wskazać dowody, na których opiera Pani swoje oskarżenie, np. powołać na okoliczność pomówienia świadków. Wskazując świadków należy podać ich tożsamość oraz adres, na który zostanie przesłane wezwanie na rozprawę; oczywiście dowodem będą tu także przedmiotowe artykuły;
3. własnoręcznie podpisać pismo.

Nadto do prywatnego aktu oskarżenie trzeba załączyć dowód wpłaty do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków. Opłata ta wynosi obecnie 300 zł.

Powyższą opłatę odzyska Pan w razie:

1. skazania oskarżonego,
2. warunkowego umorzenia lub
3. umorzenia postępowania ze względu na znikomą szkodliwość czynu (jest to kwestia ocenna).

Natomiast w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania z innych przyczyn niż znikoma szkodliwość czynu – sąd obciąży Pana kosztami procesu.

Musi Pan mieć świadomość, że jeszcze przed rozprawą główną sąd ma obowiązek wyznaczenia postępowania pojednawczego, na którym wezwie do zawarcia ugody. Jeśli ani Pan, ani ewentualny Pana obrońca nie stawicie się bez usprawiedliwionej przyczyny na posiedzenie pojednawcze, przyjmuje się, iż odstąpił Pan od oskarżenia i sąd umorzy postępowanie. Trzeba zatem pamiętać, że na posiedzenie należy się stawić pod rygorem umorzenia wszczętego postępowania.

W razie pojednania sąd postępowanie umorzy – w tym przypadku wszystkie strony zostaną obciążone kosztami procesu w zakresie poniesionym, chyba że w umowie postanowiono inaczej.

Jeśli nie dojdzie do pojednania, sąd wyznaczy termin rozprawy, na którą Pan musi się stawić, chyba że usprawiedliwi należycie swoją nieobecność. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo powoduje również w tym przypadku umorzenie postępowania.

Jeśli jest Pan zainteresowany dalszą pomocą, to informuję, że świadczymy również usługi w zakresie przygotowania pism (w tym prywatnego aktu oskarżenia) i reprezentacji przedsądowej oraz sądowej.