Zakup samochodu z licznymi wadami

Wady samochodu a narażanie na niebezpieczeństwo

Niewątpliwie auto ma wady i może Pan dochodzić roszczeń z tytułu rękojmi – obniżenia ceny czy odstąpienia od umowy.

Jednak kwestia wypełnienia znamion czynu zabronionego z art. 160 Kodeksu karnego to zupełnie inna kwestia. Nie można automatycznie twierdzić, jakoby w skutek rzekomo zatajonych wad i usterek pojazdu, szczegółowo opisanych przez Pana, skutkujących niespełnieniem przez pojazd wymogu warunków technicznych dopuszczenia pojazdu do ruchu, miałoby dojść po stronie sprzedawcy do wypełnienia znamion czynu z art. 160 § 1. Dla przypisania takiej odpowiedzialności sprzedawca swoją świadomością musiałby obejmować przynajmniej możliwość narażenia kupującego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i chcieć wytworzyć taki stan, bądź też przewidując możliwość narażenia ww. na określone w ustawie skutki, godzić się na takie narażenie.

Zamiar sprawcy

Sprawca czynu, o jakim mowa w art. 160 § 1, swoją świadomością musi bowiem obejmować przynajmniej możliwość narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i chcieć wytworzyć taki stan, bądź też przewidując możliwość narażenia człowieka na określone w ustawie skutki, godzić się na takie narażenie. Możliwe jest także nieumyślne narażenie na niebezpieczeństwo, gdy sprawca, nie mając zamiaru narażenia człowieka, naraża go jednak w wyniku niezachowania wymaganej w danych okolicznościach ostrożności, w sytuacji, w której narażenie człowieka na utratę życia lub ciężki uszczerbek na zdrowiu przewidywał lub mógł przewidzieć.

Niestety ciężko jest coś takiego wykazać.

Zamiar sprawcy zaliczany jest do okoliczności faktycznych i tak jak każda inna okoliczność faktyczna musi zostać udowodniony w sposób niewątpliwy. Po wtóre trudno oceniać zachowanie sprzedającego w innych kategoriach niż potocznie rozumianej lekkomyślności. Nie sposób wyobrazić sobie, by miał zamiar narażenia kupującego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, to jest co najmniej przewidując możliwość takiego skutku godził się na to. Nie sposób sobie wyobrazić, by mając świadomość niebezpieczeństwa, o jakim mowa w art. 160 § 1 Kodeksu karnego, godził się na nie.