Usługi leśne świadczone przez polskiego podatnika VAT na terenie Niemiec

W przedstawionym przez Pana problemie należy odnieść się do zagadnienia ustalenia miejsca świadczenia.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Przy czym ustawa od powyższej zasady ogólnej przewiduje liczne wyjątki.

Zgodnie z art. 28e ustawy VAT miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Polska ustawa VAT nie zawiera ani definicji nieruchomości, ani też definicji usług związanych z nieruchomościami. W tym zakresie należy sięgnąć do treści rozporządzenia wykonawczego Rady UE nr 282/2011.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

W konsekwencji las stanowi nieruchomość na gruncie powyższego przepisu. W myśl natomiast art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 usługi związane z nieruchomościami obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Podsumowując wskazać należy, że usługi związane z leśnictwem są usługami związanymi z nieruchomościami, co oznacza, że zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy VAT.

Potwierdza to interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23.03.2010 r., nr IPPP3/443-38/10-2/KG:

„Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia nieruchomości. W związku z tym należy posiłkować się definicjami zawartymi w innych aktach prawnych. Zgodnie z uregulowaniami Kodeksu cywilnego, grunty zalesione są nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie, Podatnik świadczy usługi związane z leśnictwem dla konkretnego odbiorcy niemieckiego w miejscach określonych przez tego odbiorcę, znajdujących się na terenie Niemiec.

Zgodnie z powyższymi regulacjami wykonywane przez Podatnika usługi związane z leśnictwem są usługami związanymi z nieruchomościami, a zgodnie z treścią przepisu 28e ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia tych usług jest terytorium Niemiec, gdyż na jego terytorium znajdują się grunty leśne, w których polski podatnik świadczy usługi. Państwo niemieckie jest tym samym uprawnione do poboru z tego tytułu podatku, co oznacza, że w Polsce świadczenie tych usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Końcowo nadmienić należy, iż o sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju miejsca świadczenia usługi czyli w przedmiotowej sytuacji przepisy obowiązujące w Niemczech.”

W świetle powyższego nie ma obowiązku składania informacji podsumowujących (VAT-UE), ponieważ jak stanowi art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT informacje podsumowujące składa się wyłącznie w zakresie świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b ustawy VAT.