Sprzedaż nieletniemu artykułów pirotechnicznych

Kwestę przez Pana poruszoną reguluje ustawa z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

„W rozumieniu ustawy materiały wybuchowe – są to:

1. substancje chemiczne stałe lub ciekłe albo mieszaniny substancji, zdolne do reakcji chemicznej z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także wyroby wypełnione materiałem wybuchowym, z wyłączeniem amunicji, o której mowa w pkt 3,
2. materiały pirotechniczne – materiały lub mieszaniny materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów, w wyniku bezdetonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej, a także wyroby wypełnione materiałem pirotechnicznym” (art. 3 ust. 2).

Co prawda, na obrót takimi materiałami nie jest potrzebna koncesja, to jednak ich przechowywanie, przewożenie i sprzedaż obwarowana jest ściśle przepisami.

Zgodnie z art. 37 wymienionej ustawy „kto sprzedaje wyroby pirotechniczne, wyłączone spod koncesjonowania lub broń, na posiadanie której nie jest wymagane pozwolenie, osobom niepełnoletnim, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.

Z pewnością – z uwagi na obecność policjanta – zostanie wszczęte postępowanie w tym zakresie. Dokonał Pan dwukrotnie sprzedaży artykułów pirotechnicznych osobie niepełnoletniej. Treść upoważnienia będzie miała tu pomniejsze znaczenie.

Jeśli już jednak zostanie skierowana sprawa do postępowania wyjaśniającego – chyba najrozsądniejszym wyjściem będzie przyznanie się do winy i dobrowolne poddanie się karze, a nawet wnioskowanie o warunkowe umorzenie postępowania. Zgodnie z art. 66 § 1 Kodeksu karnego sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

1. „wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne,
2. okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości,
3. sprawca nie był karany za przestępstwo umyślne,
4. właściwości i warunki osobiste przestępcy oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że, pomimo umorzenia postępowania, będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa”.

Warunkowe umorzenie postępowania karnego ma zastosowanie przy przestępstwach mniejszej wagi. W przedmiocie warunkowego umorzenia sąd orzeka wyrokiem, ale należy pamiętać, że nie jest to wyrok skazujący.

Niestety, nie ma innej drogi wybrnięcia z tej sytuacji w obliczu bezdyskusyjnego faktu sprzedaży petard osobie niepełnoletniej. Najlepiej skupić się na najniższym możliwym wymiarze kary.

Kwestię wysokości kary trudno przewidzieć.

Art. 53 Kodeksu karnego:

§ 1. „Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

§ 2. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego”.

Górna granica to 5 tys. zł. Na pewno jednak kara tak wysoka nie będzie.