Spowodowanie wypadku komunikacyjnego przez pracownika służby celnej

Warunkowe umorzenie jest środkiem poddania próbie sprawcy przestępstwa karnego i w związku z tym zostało ono uregulowane w Kodeksie karnym (K.k.).

Zgodnie z aktualnym Kodeksem karnym sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa (art. 66 K.k.).

Aby wniosek taki był rozpatrzony, konieczne jest jednak Pani przyznanie się do winy oraz wyrażenie skruchy i żalu w związku z zaistniałym zdarzeniem. Okolicznością przemawiającą za uwzględnieniem wniosku jest fakt, że nie była Pani wcześniej karana, ma stałą pracę, rodzinę na utrzymaniu i – co bardzo ważne – w chwili zdarzenie była Pani trzeźwa.

Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia. Co oznacza, iż przez okres próby musi Pani „dobrze” się sprawować i nie wdawać się w kolejny konflikt z prawem.

Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd może w okresie próby oddać sprawcę pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym. Dodatkowo sąd zobowiązuje sprawcę do naprawienia szkody w całości albo w części, a w miarę możliwości również obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, albo zamiast tych obowiązków orzeka nawiązkę.

Oprócz tego może również, według swojej oceny, nałożyć obowiązki takie jak:

1) informowania sądu lub kuratora o przebiegu okresu próby,

2) przeproszenia pokrzywdzonego;

3) wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby,

4) powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających,

5) poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu, albo oddziaływaniom terapeutycznym,

6) uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych,

7) powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób lub zbliżania się do pokrzywdzonego lub innych osób,

7b) opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, oraz orzec świadczenie pieniężne lub nawiązkę.

W świetle prawa karnego warunkowe umorzenie postępowania nie jest skazaniem i tym samym nie jest Pani osobą karaną. Tak więc jest to bardzo dobre rozwiązanie.

Musi Pani jednak pamiętać, iż zgodnie z ustawą o służbie celnej warunkowe umorzenie postępowania może stanowić fakultatywną przyczynę zwolnienia z pracy. Zgodnie z art. 105 ust. 1 pkt 7 ustawy: „Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku warunkowego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego, jeżeli popełniony czyn stanowił przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe.”. Unormowanie to przy spełnieniu przewidzianych w nim przesłanek nie nakłada na organ bezwzględnego obowiązku zwolnienia celnika ze służby, jednakże uprawnia go do podjęcia takiego rozstrzygnięcia, a tym samym przyznaje mu kompetencje do orzekania w tym zakresie w ramach tzw. uznania administracyjnego.

Spowodowanie wypadku komunikacyjnego, w wyniku którego dochodzi do naruszenia czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia może być przestępstwem zarówno umyślnym, jak i nieumyślnym i każdorazowo okoliczność tę bada i ocenia sąd. Tak więc kalifikacja czynu może mieć istotne znaczenie dla Pani pozostania w służbie.

Jeżeli może więc Pani wykazać świadkami i opinią biegłego, iż do zdarzenia nie doszło z Pani winy, to warto pójść do sądu i walczyć.

Przed podjęciem decyzji proponuję udać się do przełożonego i zapytać, jak wygląda aktualnie „linia interpretacyjna” i czy w takich okolicznościach mogą być podjęte kroki do dokonania zwolnienia. Osobiście uważam, że nie.