Przywłaszczenie książeczki oszczędnościowej przez męża

Kara za przywłaszczenie

W przedstawionej sytuacji jedyną możliwością jest skierowanie do męża wezwania do zwrotu przywłaszczonego mienia, a w przypadku braku polubownego rozwiązania sporu – skierowanie sprawy do prokuratury, albowiem możemy tu mówić o przywłaszczeniu. Zgodnie bowiem z treścią art. 284 § 2 Kodeksu karnego (K.k.): Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Ze względu na to, że przywłaszczający przed dokonaniem przywłaszczenia był już w posiadaniu rzeczy, wymagane jest uzewnętrznienie (zamanifestowanie na zewnątrz) omawianej czynności sprawczej. Powinno ono przybrać postać zachowania uniemożliwiającego osobie uprawnionej swobodne rozporządzanie i dysponowanie rzeczą. Sprawca zatem przywłaszczenia musi podjąć choćby jedną czynność w stosunku do rzeczy, która to czynność będzie przejawem traktowania rzeczy w ten sposób, jakby sprawca był jej właścicielem. Czynność ta będzie wyraźnie symbolizowała zerwanie przez sprawcę więzi łączącej cudzą rzecz z jej właścicielem i włączenie tej rzeczy do swego majątku albo traktowanie jej w inny sposób jak swej własności (zob. M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. III, 2008, s. 201-202 oraz wyrok SA w Gdańsku z 27.9.2016 r., II AKa 237/16, Legalis).

Rozporządzanie cudzym majątkiem bez zgody właściciela

Charakterystyczne dla przestępstw stypizowanych w art. 284 § 1 i 2 K.k. działanie, polegające na zatrzymaniu czy też rozporządzeniu cudzym składnikiem majątku jak własnym (np. przez jego zniszczenie czy wyzbycie się go), odzwierciedla odnoszący się do jego skutków cel sprawcy, który – w sposób tożsamy dla celu przyświecającego sprawcy kradzieży cudzej rzeczy – sprowadza się do nieodwracalnego pozbawienia innej osoby mienia i uczynienia z niego swojej własności. Wobec tego nie znajduje podstaw identyfikowanie zamiaru przywłaszczenia powierzonego mienia z samym tylko faktem nieuprawnionego postąpienia z nim w inny, niż umówiony z właścicielem sposób, niezależnie od tego, jaką wolą objęty był skutek tak podjętego działania i jaki przyświecał mu cel (zob. wyrok SN z 30.10.2005 r., V KK 15/05, OSNwSK 2005, Nr 1, poz. 1782, wyrok SN z 11.1.2017 r., IV KK 283/16, Legalis).

Wezwanie do zwrotu przywłaszczonego mienia

Powierzenie rzeczy natomiast polega zasadniczo na przekazaniu sprawcy władztwa nad nią z zastrzeżeniem jej zwrotu właścicielowi lub prawa dysponowania rzeczą. Rzecz może być przekazana z prawem czynienia z niej użytku (np. użyczenie lub wynajęcie) lub bez takiego prawa (np. oddanie w depozyt, w zastaw), albo też z poleceniem postąpienia z rzeczą w określony sposób (np. wręczenie pieniędzy celem wpłacenia na określone konto, przekazanie rzeczy w celu dokonania kopii itp.) [zob. wyrok SA w Warszawie z 19.1.2017 r., II AKa 405/16, Legalis].

Z uwagi na powyższe w mojej ocenie zachowanie męża, a więc zabranie Pani własności, z zamiarem jej nieoddania, wypełnia powyższe znamiona. Proszę więc skierować do męża wezwanie do zwrotu Pani własności, w przypadku braku porozumienia, w celu odzyskania książeczki należy skierować sprawę do prokuratury z zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.