Pracownik służby cywilnej

Jak podaje art. 63 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505; dalej jako „ustawa”):

„Art. 63. 1. Jeżeli przemawia za tym interes służby cywilnej, Szef Służby Cywilnej może przenieść urzędnika służby cywilnej do innego urzędu w tej samej miejscowości.

2. Szef Służby Cywilnej, jeżeli przemawia za tym szczególny interes służby cywilnej, może przenieść urzędnika służby cywilnej do innego urzędu w innej miejscowości na okres nie dłuższy niż 2 lata. Przeniesienie takie może nastąpić najwyżej dwa razy w czasie trwania stosunku pracy urzędnika służby cywilnej.

3. Niedopuszczalne jest przeniesienie, o którym mowa w ust. 2, bez zgody urzędnika służby cywilnej – kobiety w ciąży lub osoby będącej jedynym opiekunem dziecka w wieku do lat piętnastu. Nie można także dokonać takiego przeniesienia w przypadku, gdy stoją temu na przeszkodzie szczególnie ważne względy osobiste lub rodzinne urzędnika”.

Art. 63 ustawy dotyczy więc jedynie urzędników służby cywilnej.

Ustawodawca odróżnia urzędnika służby cywilnej i pracownika służby cywilnej, co potwierdza art. 3 ustawy.

Przez urzędnika należy rozumieć osobę zatrudnioną na podstawie mianowania zgodnie z zasadami określonymi w ustawie (art. 3 pkt 2 ustawy). Z kolei przez pracownika służby cywilnej – osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o służbie cywilnej (art. 3 pkt 1 ustawy).

Urzędnicy i pracownicy służby cywilnej są – zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy – członkami korpusu służby cywilnej.

Ustawodawca konsekwentnie posługuje się tymi pojęciami w całej ustawie, przypisując odmienne prawa i obowiązki dla każdego z nich.

Mając na uwadze powyższe i zakładając racjonalność pracodawcy, należy stwierdzić, iż art. 63 ustawy nie ma zastosowania do pracowników służby cywilnej. Gdyby ustawodawca chciał, by ww. przepis miał zastosowanie także do pracowników służby cywilnej, posłużyłby się w nim pojęciem członka korpusu służby cywilnej, jak uczynił to w art. 64 ustawy.

Ponadto powyższe znajduje uzasadnienie w zasadach wykładni prawa.