Nieprzyznanie nagrody pracownikowi

Uzasadnienie przyznania nagrody

Co do zasady nie ma obowiązku uzasadniania przyznania nagrody bądź jej nieprzyznania, chyba że co innego wynika z wewnętrznych uchwał czy regulaminów. O przyznaniu decyduje sam dyrektor. Nagrody mają charakter uznaniowy i przyznawane są zgodnie z kryteriami ustalonymi przez organ prowadzący. Samo określenie „nagroda” wskazuje, że jest to świadczenie przyznane w uznaniu za wykonywaną pracę, co automatycznie oznacza, że nie przysługuje każdemu nauczycielowi czy pracownikowi. Pominięcie pracownika przy przyznaniu nagrody może zostać uznane za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Może dlatego pracownik czuje się pokrzywdzony i chce to wyjaśnić.

Mimo że przyznanie nagrody jest uznaniowe, to uznanie nie jest do końca swobodne. Jest ono ograniczone przez spoczywający na pracodawcy obowiązek stosowania sprawiedliwych kryteriów oceny pracowników i wyników ich pracy oraz przestrzegania podstawowych zasad prawa pracy, w tym zasady równego traktowania i zasady niedyskryminacji (tak m.in. stwierdzono w wyroku SA w Łodzi z dnia 31 października 2018 r., sygn. akt III APa 30/18, oraz wyroku SN z dnia 21 stycznia 2011 r., sygn. akt II PK 169/10). Pracownik, który czuje się pokrzywdzony, może więc domagać się wyjaśnienia Pani decyzji, zwłaszcza w aspekcie obowiązku równego traktowania w zatrudnieniu.

Nękanie poprzez wiadomości SMS

Zbyt duża liczba tego rodzaju SMS-ów może być odebrana jako nękanie. Nękanie polega na celowym, uporczywym i długotrwałym działaniu skierowanym przeciwko Pani osobie, którego celem jest upokorzenie i dezorganizacja Pani życia. Takie działania mają wzbudzać u Pani uzasadnione poczucie zagrożenia lub istotnie naruszać Pani prywatność. Uporczywe nękanie reguluje art. 190a Kodeksu karnego:

„Art. 190a § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.

§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego”.

Dość często nękanie może być potraktowane jako wykroczenie. Art. 107 Kodeksu wykroczeń stanowi, że „kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 zł albo karze nagany”. Działanie sprawcy tego wykroczenia musi być ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i charakteryzować się złośliwością. Do wykroczenia dochodzi wówczas, gdy sprawca zmierza do dokuczenia ofierze. W Pani sytuacji zacząłbym od wezwania tej pani do zaprzestania takich działań. Jeśli to nie pomoże, można zastosować dalsze kroki takie jak zawiadomienie policji czy pozew do sądu.