Narodowość żydowska, obywatelstwo polskie a mienie zabużańskie

Polskie obywatelstwo osoby, która mieszkała na terenach II Rzeczpospolitej i która tam zmarła, może potwierdzić wojewoda mazowiecki. Będzie on jednak w pierwszej kolejności potrzebował dokumentów poświadczających istnienie takiej osoby: aktu urodzenia, aktu zawarcia małżeństwa.

Akty stanu cywilnego ze wschodnich obszarów II Rzeczypospolitej, znajdujących się poza obecnymi granicami Polski, jeśli się zachowały, to zostały przekazane do Urzędu Stanu Cywilnego Warszawa-Śródmieście.

Jeżeli nie można odnaleźć aktów stanu cywilnego, fakt, że dana osoba miała polskie obywatelstwo, można uprawdopodobnić, przedstawiając inne możliwe dokumenty potwierdzające, że osoba ta mieszkała na terytorium II Rzeczypospolitej w dniu 31 stycznia 1920. W dacie tej bowiem weszła ustawa z dnia 20 stycznia 1920 roku o obywatelstwie Państwa Polskiego.

Ustawa ta w art. 2., z chwilą jej ogłoszenia (tj. 31 stycznia 1920 r.), nadawała polskie obywatelstwo wszystkim osobom niemającym innego obywatelstwa, jeżeli „mieli prawo swojszczyzny (tzn. prawo pobytu) w jednej z gmin na obszarze Państwa Polskiego, stanowiącym poprzednio część składową Państwa Austrjackiego lub Węgierskiego”. Dotyczyło to wiec osób mieszkających we Lwowie.

Uważam jednak, że Pani mama nie musi wykazywać polskiego obywatelstwa osoby, o którą Pani pyta.

Przepis art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418) mówi, że prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej który był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je w związku wojną.

Jeżeli repatriant już nie żyje, rekompensata przysługuje jego spadkobiercom.

Z przepisu art. 2 wyżej wymienionej ustawy wynika, że prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionej, który, poza tym że był polskim obywatelem, musiał repatriować się do Polski.

Osoba, o której Pani mówi, jak rozumiem, nie repatriowała się do Polski, gdyż zginęła we Lwowie. W momencie jej śmierci prawo własności do kamienicy we Lwowie nabył jej spadkobierca i to w stosunku do niego organ zbada, czy był on polskim obywatelem i kiedy repatriował się do Polski.