Możliwość umorzenia opłaty za przechowanie zatrzymanych w depozycie towarów

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne urząd celny pobiera opłaty, stanowiące dochody budżetu państwa, za przechowanie towarów w depozycie lub w magazynie czasowego składowania.

Stawki tych opłat określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22.04.2004 w sprawie opłat pobieranych przez organy celne.

Kwota opłaty jest ustalana przez organ celny w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Bez znaczenia jest tutaj fakt zapłacenia przez Pana mandatu karnego.

Zgodnie z art. 93 b Prawa celnego „opłaty podlegają odpowiednio zwrotowi lub umorzeniu, gdy okaże się, że w chwili ich uiszczenia lub ustalenia, kwota tych opłat była nienależna”.

Z przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego nie wynika, aby kwota żądana przez urząd za przechowanie towaru była nienależna. Działanie urzędu znajduje bowiem oparcie w przepisach prawa.

Ponadto zgodnie z art. 93 b ust. 5 „w odniesieniu do zwrotu lub umorzenia opłat stosuje się odpowiednio przepisy prawa celnego, dotyczące zwrotu lub umorzenia należności przywozowych”. Kwestie dotyczące zwrotów i umorzeń należności celnych uregulowane są w przepisach: Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

Przepisy powyższych aktów bardzo szczegółowo i drobiazgowo regulują kwestie dotyczące zwrotów lub umorzeń należności przywozowych. Trudno jest tutaj szczegółowo wymienić i opisać poszczególne sytuacje, które skutkują zwrotem lub umorzeniem należności. Do najważniejszych przypadków należą następujące sytuacje:

1. Gdy obliczona i zaksięgowana przez organ celny kwota należności nie była kwotą prawnie należną w całości lub w części. Przypadek ten obejmuje więc sytuacje, w których, np. w wyniku nieprawidłowego określenia wartości celnej, niewłaściwej klasyfikacji towarowej, niezastosowania „preferencji taryfowych” lub zwolnienia od należności, została określona i zaksięgowana kwota należności, która nie była prawnie należna lub kwota ta została obliczona i zaksięgowana w wysokości wyższej niż prawnie należna.
2. Unieważnienia zgłoszenia celnego.
3. Nieprzyjęcia przez importera towaru wadliwego lub niezgodnego z warunkami kontraktu.
4. Gdy towary zostały wysłane do odbiorcy w wyniku pomyłki nadawcy (art. 900 ust. 1 lit h).
5. Gdy towary okazały się niezdatne do użytku przewidzianego przez odbiorcę z powodu oczywistej faktycznej pomyłki w jego zamówieniu (art. 900 ust. 1 lit. i).
6. Gdy towary dotarły do odbiorcy po ostatecznym terminie dostawy, który został przewidziany w umowie. 

Z pytania nie wynika jednak, aby zachodziła któraś z powyższych sytuacji.

Moim zdaniem jedyną szansę na umorzenie opłaty za przechowanie towaru daje art. 42 ustawy z dnia 30.06.2005 r. o finansach publicznych. Zgodnie z ust. 3 tego artykułu należności pieniężne, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej, przypadające państwowym jednostkom budżetowym (a taką jednostka jest urząd celny), państwowym zakładom budżetowym, państwowym gospodarstwom pomocniczym i państwowym funduszom celowym, mogą być umarzane w całości lub w części, a ich spłata odraczana lub rozkładana na raty, m.in. w przypadku uzasadnionym względami społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi dłużnika oraz uzasadnionym interesem Skarbu Państwa. Przypadek uzasadniony względami społecznymi lub gospodarczymi jest przesłanką o charakterze uznaniowym.

Może Pan więc wystosować wniosek do naczelnika urzędu celnego o umorzenie opłaty depozytowej powołując się np. na swoją trudną sytuację finansową.

Od uznania naczelnika urzędu celnego będzie zależeć, czy przedstawione przez Pana uzasadnienie wniosku daje podstawę do umorzenia opłaty.