Definicja powierzchni użytkowej lokalu

Definicja powierzchni użytkowej budynku lub jego części dla celów podatku od nieruchomości

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych¹ zawiera definicję powierzchni użytkowej budynku lub jego części, która służy obliczaniu podatku od nieruchomości. Zgodnie z art. 1a pkt 5 tej ustawy oznacza ona powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów wind, przy czym za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Wysokość podatku od budynku uzależniona jest od jego powierzchni użytkowej oraz stawek podatku określanych przez radę gminy, na terenie której znajduje się nieruchomość. Stawki te mogą być różne w zależności od przeznaczenia budynku. Najwyższe stawki podatku obowiązują dla budynków zajętych pod wykonywanie działalności gospodarczej, najniższe – dla budynków przeznaczonych do udzielania świadczeń zdrowotnych. Poza tym inne stawki są przypisane w szczególności do budynków mieszkalnych i zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.

Definicja powierzchni użytkowej lokalu zawarta w ustawie o ochronie niektórych praw lokatorów oraz zasobie mieszkaniowym gminy

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego² przez powierzchnię użytkową lokalu należy rozumieć powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania. Za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.

Definicja powierzchni użytkowej lokalu zawarta w ustawie o ochronie niektórych praw lokatorów służy w szczególności do ustalania wysokości czynszów za tzw. mieszkania komunalne, czyli przydzielane uprawnionym osobom przez gminy.

Definicja powierzchni użytkowej lokalu dla celów podatku od spadków i darowizn

Za powierzchnię użytkową lokalu w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn³, zgodnie z art. 16 ust. 4 uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów).

Od powierzchni użytkowej lokalu zależy przyznanie ewentualnej ulgi w podatku od spadku lub darowizny.

Powierzchnia użytkowa lokalu w tzw. „ustawie deweloperskiej”

Powierzchnię użytkową lokalu określiła też pośrednio ustawa o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego⁴, zwana też „ustawą deweloperską”. Wprowadziła ona nowelizację Prawa budowlanego⁵, w wyniku której minister budownictwa określił rozporządzeniem⁶ sposób obliczania powierzchni nowobudowanych budynków przez deweloperów, poprzez wskazanie jako obligatoryjnej do obliczania tej powierzchni Polską Normę PN-ISO 9836:1997.

Stan prawny obowiązujący na dzień 14.06.2013