Co grozi za próbę zakupu broni palnej?

W mojej ocenie Pańskie zachowanie może zostać zakwalifikowane jako czyn z art. 263 § 2 Kodeksu karnego (posiadanie broni bez jej zezwolenia) w zw. z art. 13 § 1 (usiłowanie). Zgodnie z art. 263 § 2 kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

W mojej ocenie może Pan próbować ratować się przepisem art. 15 § 1, zgodnie z którym nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Innymi słowy dobrze byłoby tłumaczyć się z zamiaru nabycia borni palnej w ten sposób, iż po przesłaniu zaliczki nie domagał się Pan jej przesłania i zrezygnował z jej nabycia. W tym celu, o ile dotychczas nie napisał Pan do sprzedawcy, że rezygnuje, powinien Pan takie oświadczenie złożyć, tj. „rezygnuję z jej nabycia, proszę o zwrot zaliczki”. Zatem zapobiegł Pan skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, tj. posiadanie broni. Nawet gdyby sąd uznał, iż takie działanie miało na celu zminimalizowanie skutków, to w świetle art. 15 § 2 ma to decydujące znaczenie, bowiem sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do sprawcy, który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.