Zameldowanie chłopaka córki w mieszkaniu i późniejsze opuszczenia mieszkania przez niego

Obowiązek meldunkowy

Obowiązek meldunkowy spoczywa głównie na obywatelu, którego on dotyczy, ale nie tylko. W określonych wypadkach jest do tego zobligowany także zarządca nieruchomości.

Problematykę reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. 2001 r. Nr 87, poz. 960).

Obowiązek – zgodnie z art. 4 ustawy – polega na:

• zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego,
• wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego,
• zameldowaniu o urodzeniu dziecka,
• zameldowaniu o zmianie stanu cywilnego,
• zameldowaniu o zgonie osoby.

Pobyt stały a pobyt czasowy

Zgodnie z art. 6 ustawy pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania, a pobytem czasowym (art. 7 ustawy) przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego pod innym adresem.

Istotny jest tutaj zamiar zainteresowanej osoby, ale ustawodawca wprowadził także pewne ograniczenia, by przesłanka ta nie była nadużywana przez obywateli. Uznaje się, że pobytem stałym jest przebywanie pod nowym adresem przez okres dłuższy niż 3 miesiące. Wymienia się natomiast sytuacje, które wyłączają uznanie danego pobytu, jako stałe. Są nimi (art. 8 ust. 1 ustawy):

• wykonywanie pracy poza miejscem pobytu stałego,
• pobyt związany z kształceniem się, leczeniem, wypoczynkiem lub ze względów rodzinnych,
• odbywanie czynnej służby wojskowej,
• pobyt w zakładach karnych i poprawczych, aresztach śledczych, schroniskach dla nieletnich i zakładach wychowawczych.

W procesie meldunkowym, choć decydujący jest tu zamiar osoby zainteresowanej, to nie jej oświadczenie jest decydujące. Rozstrzyga tu organ gminy, który dokonując oceny bierze pod uwagę nie tylko deklarację danej osoby, ale także okoliczności faktyczne wskazujące na zamiar rzeczywisty (porównaj: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 1981 r.; sygn. akt SA 314/1981; ONSA 1981/1 poz. 24; OSPiKA 1981/11 poz. 191).

Obowiązki w zakresie meldunków nałożono także na właścicieli domów i lokali oraz innych podmiotów dysponujących tytułem prawnym do lokalu, a także dozorców i administratorów domów, sołtysów oraz zakładów pracy.

Niedopełnienie obowiązku zameldowania lub wymeldowania się przez osobę przebywającą w tym domu.

Podstawowym obowiązkiem właścicieli lokali oraz innych podmiotów dysponujących tytułem prawnym do tych lokali jest potwierdzenie na odpowiednim formularzu faktu przebywania danej osoby na pobyt stały lub czasowy trwający dłużej niż 3 miesiące (art. 9 ustawy). Równocześnie wraz z dozorcami, administratorami i zarządcami są zobowiązani zawiadomić właściwy organ gminy (prezydenta, burmistrza, wójta) o niedopełnieniu obowiązku zameldowania lub wymeldowania się przez osobę przebywającą w tym domu.

Zgodnie z art. 147 § 2 Kodeksu wykroczeń niewykonanie tego obowiązku podlega karze grzywny albo nagany.

Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie. Wykroczenie umyślne zachodzi wtedy, gdy sprawca ma zamiar popełnienia czynu zabronionego, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godzi (art. 6 § 1). Natomiast wykroczenie nieumyślne zachodzi, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć (art. 6 § 2).

Przebywanie osoby w mieszkaniu przez okres dłuższy niż dwa miesiące a obowiązek meldunkowy

Jeżeli więc nowa osoba wynajmuje mieszkanie i przebywa w nim przez okres dłuższy niż dwa miesiące, a równocześnie nie prosi właściciela o potwierdzenie tego stanu na odpowiednim dokumencie, to powinien on przewidywać możliwość niewykonania obowiązku meldunkowego tej osoby. Tym samym zachodzą przesłanki do ukarania zarządcy, który nie zawiadomił właściwego organu o niedopełnieniu obowiązku meldunkowego.

Ale to tylko do końca tego roku.

Czy jest zameldowany, czy nie – to nie daje mu ani większych, ani mniejszych praw. Zameldowanie w lokalu jest czynnością materialno-techniczną organu administracji publicznej. Czynność materialno-techniczna jest prawnie regulowaną formą działania administracji, która wywołuje skutki prawne poprzez działanie o charakterze faktycznym. Czynnością taką jest czynność zameldowania polegająca na dokonaniu wpisów w określonej ewidencji.

Proszę dla pewności zameldować go do końca 2015 roku. A dalej może go Pani meldować na 3 miesiące.

Czy zameldowany, czy nie – nie ma prawa do lokalu. W każdym wypadku może go Pani prawnie eksmitować.