Jak nie płacić składek na PFRON?

Według ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dalej zwaną ustawą o rehabilitacji, obowiązek dokonywania wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (składek na PFRON) powstaje w przypadku osiągnięcia przez pracodawcę stanu zatrudnienia w wysokości co najmniej 25 pracowników liczonych (w etatach, nie zaś w ludziach).

Stan zatrudnienia należy ustalić za cały miesiąc w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (art. 21 ustawy). Oznacza to, że pracodawca powinien ustalić liczbę etatów w danym miesiącu, które oblicza przez zastosowanie średniej arytmetycznej ze stanów dziennych w miesiącu.

Średnią arytmetyczną należy obliczyć:

1. sumując stan zatrudnienia z każdego dnia w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (etaty), a następnie
2. dzieląc uzyskany wynik przez liczbę dni w miesiącu.

W obliczeniach należy uwzględniać również dni wolne od pracy (niedziele, święta), przyjmując istniejący stan zatrudnienia w danym dniu.

Do liczby pracowników nie należy wliczać osób zatrudnionych:

• na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,
• przebywających na urlopach wychowawczych,
• nieświadczących pracy w związku z odbywaniem służby wojskowej albo służby zastępczej,
• będących uczestnikami Ochotniczych Hufców Pracy,
• nieświadczących pracy w związku z uzyskaniem świadczenia rehabilitacyjnego,
• przebywających na urlopach bezpłatnych, których obowiązek udzielenia określają odrębne ustawy.

Stan zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty należy obliczać po zakończeniu miesiąca. Ewentualnej wpłaty składki na PFRON trzeba bowiem dokonać w terminie do 20. dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku dokonywania tych wpłat. Równocześnie z powstaniem obowiązku dokonywania wpłat składek na PFRON powstaje obowiązek składania Zarządowi PFRON miesięcznych deklaracji przez teletransmisję danych w formie dokumentu elektronicznego według ustalonego wzoru.

Pracodawca, który osiągnął stan zatrudnienia w wysokości co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, oblicza wysokość należnej wpłaty składki na PFRON. Wpłata na PFRON stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników w przeliczeniu na pełny etat, odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Ten algorytm wynika z faktu, iż z wpłat składek na PFRON są zwolnieni pracodawcy, u których wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 6%.

Dlatego też proponuję:

1. zmianę umów o pracę na mniej niż 1 etat tak, by po złożeniu nie przekroczyć liczby 25 etatów pełnych, (zalecam, gdy przekroczenie limitu jest małe),
2. zatrudnienie na bieżące miejsca osób na umowę-zlecenie lub o dzieło (tj. umowy cywilnoprawne) albo skorzystanie z instytucji wsparcia rynku pracy, np. przygotowanie zawodowe (zalecam przy planowaniu większej ilości zatrudnianych).

Uważam, że tworzenie nowej firmy i przenoszenie środków czy też zorganizowanie innej formy powiązania przedsiębiorstw (z uwagi na pokrewieństwo) byłoby bardziej złożone i budziłoby niezdrowe zainteresowanie organów kontroli (US, ZUS itp.).