Niewykonanie do końca zasądzonych godzin pracy w czynie społecznym

Niewykonanie kary ograniczenia wolności w postaci prac społecznych

Kwestie dotyczące wykonywania zasądzonej przez sąd kary uregulowane zostały w sposób obszerny i wyczerpujący w Kodeksie karnym wykonawczym. W dniu 1 stycznia 2012 roku weszła w życie nowelizacja Kodeksu karnego wykonawczego, która wprowadziła bardzo istotne zmiany w zasadach wykonywania kary ograniczenia wolności.

Do końca roku 2011 kodeks zawierał w art. 65 § 1 następujący zapis: „Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zamienia ją na zastępczą karę grzywny, przyjmując jeden dzień kary ograniczenia wolności za równoważny jednej stawce dziennej; sąd określa w takim wypadku wysokość jednej stawki dziennej - kierując się wskazaniami zawartymi w art. 33 § 3 Kodeksu karnego. Uchylaniem się może być również uporczywe naruszanie ciążących na nim obowiązków”. Na mocy tego przepisu możliwe było dokonanie przez sąd zamiany kary ograniczenia wolności na karę grzywnę.

Od dnia 1 stycznia 2012 roku przepis ten niestety ma całkowicie odmienne brzmienie i tak: „Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności lub nałożonych na niego obowiązków, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. W razie gdy skazany wykonał część kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym karze ograniczenia wolności pozostałej do wykonania, przyjmując, że jeden dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności”.

Odmowa sądu zamiany kary ograniczenia wolności na karę grzywny

Z tego też powodu sąd prawidłowo poinformował Panią, iż odmówi synowi zamiany kary ograniczenia wolności na karę grzywny. W momencie, gdy syn zaprzestał wywiązywać się z nałożonych na niego obowiązków, sąd miał obowiązek orzec o zamianie kary prac użytecznie społecznych na karę pozbawienia wolności.

Kodeks karny w artykule 83 stwierdza, iż „skazanego na karę ograniczenia wolności, który odbył przynajmniej połowę orzeczonej kary, przy czym przestrzegał porządku prawnego i sumiennie wykonywał wskazaną pracę, jak również spełnił nałożone na niego obowiązki i orzeczone środki karne, sąd może zwolnić od reszty kary, uznając ją za wykonaną”. Oznacza to, że jeśli syn odbył co najmniej połowę orzeczonej kary ograniczenia wolności, to może złożyć wniosek o uznanie pozostałej kary za wykonaną, co zwolni go z obowiązku podejmowania dalszych prac.

Wniosek o uznanie kary w postaci prac społecznych za wykonaną a niestawienie się na posiedzeniu w sprawie

Co do powrotu syna do kraju na posiedzenie w sprawie, to jeżeli doręczono mu wezwanie na termin, to radziłabym synowi wrócić. Jeżeli bowiem nie stawi się w sądzie, a złoży wniosek o uznanie kary za wykonaną, to sąd takie jego zachowanie przyjmie za uniemożliwiające uznania wyroku za wykonany.

Syn może także spróbować porozumieć się z instytucją, w której odpracowywał karę, i ustalić, kiedy ponownie będzie mógł podąć pracę, i takie zaświadczenie przedłożyć sądowi na dowód, iż przerwa w wykonywaniu kary była chwilowa i spowodowana wyjątkowymi okolicznościami.

Wniosek o odroczenie wykonania kary

Jeżeli mimo wszystko sąd orzeknie o zamianie kary, to syn powinien złożyć wniosek o odroczenie wykonania kary. Zgodnie z art. 151 ubiegać się o odroczenie wykonania kary. Odroczenia nastąpić może w przypadku gdyby wykonanie kary pociągało za sobą zbyt ciężkie skutki dla skazanego lub jego rodziny. Pod pojęciem „skutki zbyt ciężkie” rozumieć należy stany faktyczne, do których przykładowo można zaliczyć:

• chorobę skazanego, inną niż określona w art. 150, np. problemy ortopedyczne, psychiatryczne, wymagające długotrwałego leczenia i stałej opieki lekarskiej;
• chorobę członka rodziny, wymagającą opieki, którą może zapewnić tylko skazany;
• konieczność wykonania pilnych prac polowych, ogrodniczych itp.;
• okresowe pozostawanie rodziny skazanego bez środków do życia;
• potrzebę uregulowania spraw zawodowych, majątkowych lub osobistych skazanego;
• wydarzenie losowe, wymagające pilnego podjęcia czynności eliminujących jego skutki;
• wiek lub kalectwo członków rodziny skazanego, z którymi wspólnie zamieszkuje lub opiekuje się nimi, zaś opieki tej nie mogą zapewnić inne osoby (Z. Hołda, K. Postulski, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, 2008).

Powołując się na któryś z powoływanych powyżej argumentów, należy załączyć do wniosku dowody mogące stanowić potwierdzenie podnoszonych okoliczności: zaświadczenia lekarskie, zaświadczenie o zatrudnieniu lub promesę zatrudnienia. Argumentem za odroczeniem kary jest zawsze ciąża partnerki, wyznaczona data ślubu, spłata zaciągniętego kredytu.